Biz Türklerde töre anayasa gibidir.
Belki daha da ileride.
Töreye mutlak itaat gerekir diye biliyorum.
Bu konuda çok da bilgi sahibi değilim.
Ancak herkes kadar bildiklerim var.
Kadına, çocuğa, düşküne, aman dileyene el kalkmaz meselâ.
Misafir kendimizden önemlidir.
Kapıya gelen reddedilmez.
Sofrada asık suratlı olunmaz.
Çulumuzun üstünde adam azarlanmaz.
Velev ki o kişi hasmımız dahi olsa.
Başkasının mukaddesine hakaret edilmez.
Kendi kutsalımıza da hakaret ettirilmez.
Can pahasına da olsa.
Kalleşlik affedilmez.
İhanet cezasız bırakılmaz.
Düşmanın karşısına geçilir, alnının ortasına.
Mertlik esastır hâsılı.
Bir çırpıda aklıma gelenler bunlar.
Akşam ki maça getirmek istiyorum sözü.
Ermenistan maçımıza.
Talebeliğimizden kalma futbol merakımız var biraz.
Bir'de millî maç olunca bakalım dedik.
Gördünüz ve duydunuz.
Ermenistan milli marşı ıslıklandı.
Ben evimin içinde utandım.
Olmadı, bize yakışmadı.
Hemen denecektir.
Birinci maçta onlar bize neler neler ettiler.
Onu da biliyorum.
Ama onlar Türk değiller.
Biz farklıyız.
Eskişehir sahası bizim çulumuzun üzeri.
Orada olmaz.
Dışarıda kozunu paylaş.
Ama müsafire bunu yapma.
Kendi töreni çiğneme.
Bizde müsafirden yukarıya oturulmaz bile.
Hocam sen hangi takımı tutuyorsun.
Konu o değil.
Ben'im gönlüm ülkem kazansın ister elbette.
Ancak ben çalışkan insandan yanayım.
Emek zayi olmamalı.
Biz çalışkan olalım dünyayı yenelim.
Ama tembele alkış bende olmaz.
İnancım müsaade etmez ona.
Çalışmak, disiplin, ahlak.
Bunların olmadığı adama ben gönüllü selam vermem.
İsterse öz be öz kardeşim olsun.
Bir köpek bir adamı ısırırsa, adamında köpeği ısırması gerekmez.
Onu anlatmaya çalışıyorum.
Kaldı ki biz Müslümanız.
Bizden nefret değil, beyefendilik sadır olmalı.
Neyse konu derin, zaman dar.
Millî takım bana çok güven vermiyor.
Müslümanız Allah yardım eder mi?
Etmez efendim.
Allah bir kişiye yardım eder.
O'da çalışan, çalışan, çalışan.
Bilmem anlatabildim mi?
Önümüzde ki maça bakmayalım, işimize bakalım.
Terlemeden olmaz.
Kalın sağlıcakla.