Eskiden evlatlar amcalar, dayılar, halalar, teyzeler, yeğenler hasılı tüm akraba eş dost küçük bir kasaba köy ve aynı şehirde yaşardı..
Ve bayramlar bayram gibi yaşanırdı..
Ailenin büyüğünün evinde toplanıp bayram yemeği yenir arkasından bayramlaşmaya geçilir büyüklerin elleri öpülür küçüklerde bayram harçlıklarını alırlar akraba ve komşu ziyaretleri yapılır bayramın tadına doyulmazdı..
Geçim şartları zamanla insanları gurbete savurdu..
Ailesinde gurbette olnayan hemen hemen yok gibi..
Gurbet yurt içi yurt dışı nere aklına gelirse artık.
Lafı şuraya getireceğim;
Aileler birlikte bayram yapamaz oldu bir araya gelemeyincede bayram çoğu ailede helede yalnız kalan yaşlılarda hüzünlü oluyor..
Ama acizlenmiyoruz artık çünkü geçim derdi bu gurbeti türetti, bizde zorunlu olarak kabul ettik.
İki evladım bayağı uzak şehirlerde çalışıyor ha deyince gelemiyor ha deyince gidilmiyor.
Evladımın ikisi ile aynı şehirdeyiz ama eşleri başka şehirli öyle olunca bayramın birinde biz birinde dünürler
şenleniyor bunada şükür diyoruz.
Günümüzde gurbete direnmenin anlamı yok...
Birde bayram tatilini fırsat bilip tatil yapanlar var kime ne dersin!
Bir başka sorunda ekonomik sıkıntı, çoğu emekliye bilet parası bile yük olmuş durumda.
Yani cepte her an para olsa uçak tren ve otobüs uzakları yakın ediyor, tabii sağlık sorunları olmayanlara...
Evet günümüz bayramı istesekde istemesekte böyle oluyor ve olacak da..
Herkese hayırlı kazasız belasız bayramlar dilerim.
Saygıyla.
