GERİCİ / İLERİCİ

Herkese günaydın. 
Hocam sen iyimisin diyebilirsiniz. 
Buda nereden çıktı  diyebilirsiniz. 

Şimdi zamanımı artık diyebilirsiniz. 
Uzaya yurttaş gönderdik diyebilirsiniz. 
Yani aklınıza geleni söyleyebilirsiniz. 
Hepsi kabül. 
Tatildeyim ya. 
Biraz nostalji yapıp, gülümsemek istiyorum. 
Hepsi bu. 
Yazıyı okudukça, hepimiz vay be deyip gülümseyeceğiz. 
Öyle düşünüyorum. 
Bize bu sıfatı yakıştıranlar, çağdaş arkadaşlardı. 
Gerçi aynı çağda yaıyorduk ama. 
Olsun onlar çağdaştı. 
Hattâ ilericiydiler. 
Lisede hepimiz kasketliydik meselâ. 
Şeridimiz farklıydı. 
Onlarınki sarı, bizimki beyazdı. 
Sarıyıda onlara müesses nizam uygun görmüştü zâhir. 
Şimdi olsa pek kabullenmezlerdi diye düşünüyorum. 
Elli yıl önce biz su katılmamış gericiydik. 
Daha doğrusu bize yapıştırılan yafta öyleydi. 
Katıksız gericiydik ama. 
Tavizsiz. 
Yamulma nedir bilmeyen. 
Geri vitesi olmayan. 
Öyle böyle değildik. 
Ele avuca sığmayan tiplerdik. 
Evimize sığmıyorduk evimize. 
Öyle havuzda suni yemle beslenen sazan türü hiç değildik. 
Okyanusun kılıç balığı olarak görürdük kendimizi. 
Öyleydikte. 
Şimdiki gibi birinci istasyonda. 
pizza yiyen mücahid takımı gibi değildik. 
Gerçi şimdikiler, mücahid sıfatındanda utanıyorlar galiba. 
Olsun varsın. 
Pizza yeyince, modern olunuyor ya. 
Mücahidlik, fazla demode kaçıyor belliki. 
Hâlis yarı küflü keçi peynirini, mayalıya sıkıp, 
demli çayla yiyerek mücahid olunur diye düşünüyorum.
Tabiiki yalnızca peynir sıkması yiyerek olunur demek istemediğimi takdir edersiniz. 
Bilmem yanılıyormuyum? 
Aşağıda bir resim daha var bugün. 
Bende ilk defa geçen ay gördüm. 
Seksenlerden biraz önce galiba. 
Resimden beş arkadaşım ukbaya göçtü. 
Mekanları cennet olsun inşallah. 
Bakın bakalım, sizin şu üniversiteli hoca hangisi. 
Şimdiki külahlı halimize bakıp, doğuştan mübarek sanmayın sakın. 
Mekanıda bilemedim. 
İşte bu resimde, en azından ben katıksız gericiyim.
Duruşuma bakarmısınız. 
Her an harekât emri bekleyen akıncı duruşu gibi. 
Hattâ gibisi fazla bence. 
Gerçi o zamanlar, bizim öteki sıfatımız akıncılardı. 
Ayaktakilerden, soldan ikinci bendenizim efendim. 
Nasıl? 
Şimdiiiiii mi? 
Sağcı, solcu, sosyalist pek çok arkadaşla dost sohbeti yapıyoruz. 
Ve acı acı tebessüm ediyoruz maziyi yâd ederken. 
Aslında hepimiz birşeylere itiraz etmeye çalışmışız. 
İçimizde tek bulunmayan eyyâmcı Tufeyli takımı şimdi. 
Onlardan iki cihanda uzak durmak gerek diye düşünüyorum. 
İşte böyle kıymetli arkadaşlarım. 
İnsanın sınav derdi olmayınca, çenesi düşüyor galıba.
Herkese sağlık içinde, mutlu bayramlar dilerim. 
Kalın sağlıcakla.