DÜNYANIN ÇİVİSİ...

DÜNYANIN ÇİVİSİ... Çıktı diyenler var. 

Gidişâta bakınca öyle görünebilir. 

Bizim ülkenin çivisine gelince. 
Bizim kesimin çıkacak çivisi mivisi yok zaten. 
Ama birilerinin işi oldukça garip. 
Bizim köyde vaktiyle ihtiyar kedileri dağa bırakırlardı. 
Fakat kediyi dağa bırakan adam eve bir gelirdi. 
Kedi evde. 
Ulan bu ne menem bir canlı? 
Daha ben yeni geldim. 
Bu ne iş? 
Çünkü dağa götürürken, 
kapalı bir torbada götürülürdü mübarek hayvan. 
On'a rağmen yine sahibinden önce gelirdi. 
İşte yuvaya sadakat budur. 

Hattâ denir ki adam çok çetrefilli bir yere bırakmış hayvanı. 
Fakat bu sefer kendisi köyün yolunu bulamamış. 
Hanım evden telefon etmiş. 
Nerdesin akşam oluyor? 
Cevap:
Yahu bu  kediyi sapa bir yere getirdim
Fakat bu sefer ben kayboldum. 
Kedi geldimi yoksa? 
Yarım saat oldu kedi geleli. 
Telefonda öfkeli bir ses evin beyinden. 
Söyle o arsıza gelsin beni alsın buradan. 
Tabiki işin bu kısmı kıssa. 

Dünya'da ve elbette bizde. 
Kimin elinde kimin cebinde belli değil. 
Genelliklede en yakınındakilerin eli ötekinin cebinde yakalanıyor. 

Pirincin içindeki beyaz taş kırarmış ya, insanın dişini. 
O hesap. 
Olacak bunlar deniyor genellikle. 
Öteki dünyada alırız deniyor. 
İşte buna züğürt tesellisi denir bizim buralarda. 
Kurt bulanık havayı sever deniyor ya. 
Bizim ülkede ben bildim bileli hava bulanık. 

Konya'nın düğünde etli pilavı meşhur denir. 
Üç dört kafadar davul zurna sesini duyunca masanın birine çökerler. 
Hane sâhibi bakarki bunlar yabancı. 
Sorar O değilden. 
Siz kimsiniz? 
Biz kız evindeniz derler. 
Oğlum ne kız evi burası sünnet düğünü. 
Şu günlerde yurdum insanının kulağı zurna sesinde. 
Bildiğim bir gerçek var. 
Allahım serçeye leylek bacağı takmaz
Leyleğede serçe kanadını münasip bulmaz. 
Rabb'im hiç şüphesiz yakışanı yapandır. 
Kalın sağlıcakla.