Tekrar yollardayım.
Tatil nihayet bitti.
Okulun son çeyreği başladı bugün.
Dördüncü periyot da diyebiliriz.
Yedi hafta yani kalan kısım.
Aynı iştahla devam biiznillah.
Aşağıda bu sabahki evden okula çıkışım.
Beni bekleyen ufaklık düldülüm.
Üniversite camiinin merdiveninden okulumun görünümü.
Ve cami civarındaki minik kayısı fidanlarından biri ve meyvesi var.
Dört ayrı resim.
Hayat her şeye rağmen çok güzel.
Pırıl pırıl Anadolu sabahı.
Bin bir türlü derdimiz yok mu?
Elbette var.
Olumsuzluk yok mu?
Tabii ki var.
Ama çok şükür ki onların farkına varan bir aklımız var.
Çözüm arayan bir düşünme melekemiz var.
Allah’ım cümlemizi akıl deryasından çıkarmasın.
Bir an için aklımızı kaybettiğimizi düşünebiliyor musunuz?
Geriye kalan hiç bir şeyin anlamı kalmıyor öyle değil mi?
O zaman hayatı yudum yudum,
kana kana yaşamakta fayda var.
Hele birde öğrenci iseniz.
Üstüne üstlük, fazla ergin bir öğrenci iseniz.
Durduk yerde kendime nazar edeceğim galiba.
Geçelim.
Arkadaşların dört de biri gelmiş bugün.
Olsun ağır ağır düşerler yakında.
Baba ocağı ana kucağı, ayrılmak zordur elbette.
Dünya'da her şeyi tastamam hiçbir fert yoktur diye düşünüyorum.
Üç yıl kadar önceydi.
Hiç bir sorunu yok diye düşündüğüm bir arkadaşıma derdimi anlatıp çare önerisini dinlemeye gitmiştim.
Yanından ayrıldığımda:
Hâline hem ağladım, hem de kendimden utandım.
Onunkinin yanında benimkinin adını anmak ayıptı.
Hâsılı dostlarım.
Rahat nefes alıp vermek bir nimettir.
Hiç bir sorunu altı dakika düşünmeyin.
Beşinci dakikada bırakın gitsin derim.
Hele hele evin cümle kapısından içeri hiç almayın.
Kalın sağlıcakla.
