İÇ YANGININI SOĞUTMA İŞLEMİ
Mahmut TOPTAŞ
Dünkü yazımdan dolayı teşekkür eden ve küs olduğu yakınlarıyla barış adımını başlattığını söyleyen birkaç dostumun anlattıkları üzerine yeniden aynı konuyu yazmak istedim.
Hani itfaiye görevlileri yangını söndürdükten sonra soğutma faaliyetini başlatırlar ya kızgın insanın ateşini soğutmak yangının ateşini soğutmaktan daha zordur soğutma işlemi de çok önemli.
Rabbimiz, cenneti hak eden müttaki insanları tanıtırken dünyadaki özelliklerinden birinin de “Kinlerini yutanlar” diye bahseder:
وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ (133)
133- Rabbinizin mağfi¬retine ve sakı¬nanlar için hazırlanan, ge¬nişliği gök¬ler ve yer kadar olan cen¬nete koşu¬şun.
الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (134)
134- Onlar, bollukta ve darlıkta (Al¬lah için) har¬ca¬yanlar, öfkele¬rini yu¬tanlar ve in¬sanları afvedenlerdir. Allah iyilik yapanları sever.” (Al-i Imran süresi ayet 134)
Hiçbir kaynakta görmediğim, ama dilden dile anlatılan hikayeye göre Hz. Musa: “Ya Rabbi, beni inkar edenlerin dilini kes” diye dua eder, Rabbinden cevap gelir: “Ey Musa, beni inkar edenlerin dilini kesmiyorum da, seni inkar edenlerin dilini mi keseyim?” der.
Kur’an ve Sünnetten kaynağı olmayan nakiller bizim delilimiz olmazlar. Ama Rabbimizin afvediciliğini nakletmede güzel kıssalar olduğu için dilden dile anlatılmış durmuş.
Rabbimiz buyurur:
“Allah, kendisine ortak koşulmasını asla afvetmez. Şirkin dışındakileri dile-diği için afveder. Kim, Allah'a ortak koşarsa (Allah yolundan) çok uzak bir sapık¬lığa sapar.” (Nisa 116)
Kainatın yönetiminde ve İnsanlık ailesinin yönetiminde yetkiyi Allah’tan alıp, Allah’ın kullarına vermenin adıdır şirk.
Bunu yapanlar sapıklığın en kötüsünü yapmaktadırlar. Adam öldüren, tecavüz eden, yol kesen, organ ticareti yapan, kadın ticareti yapan, ülkeler sömüren, hortumlayanların hepsi sapıklık yapar ama bütün bu sapıklığın ürediği yer Şirk ortamı olduğu için en büyük suç olarak Şirk suçu görülmüştür. Lokman süresinde “Şüphesiz Şirk, büyük bir zulümdür” buyurmuş rabbimiz.
Yukarda saydığımız ve sayamadığımız suçları işleyenler, “Benim günahlarım afvedilmeyecek kadar büyüktür” demesinler.
Bütün insanlık ailesinin işlediği günahların tamamı bir araya getirseler Allahın afvı karşısında küçücük kalırlar.
Rabbimizin Hadisi Kudsisini dinleyelim:
“Ey Adem oğlu, sen bana yalvarıp benden ümit ettikçe senden sadır olan ne olursa olsun afvederim. (çokluğuna) aldırmam. Ey adem oğlu, günahların gökyüzüne ulaşsa, sonra da benden afv dilesen seni afvederim. Ey adem oğlu, eğer bana yeryüzü dolusu günah getirsen, sonra da bana ortak koşmadan bana gelsen (ölsen), bende sana yeryüzü dolusu afv ile gelirim.” (Tirmizi, Sünen, K. Daavat, bab 106)
Şirkten uzak duralım, Allah’tan ümidimizi kesmeyelim ve İstiğfara devam edelim. Afvedici olalım.
“Afvetmek” kelimesi bize Arapça’dan geçmiştir. Araplar bu kelimeyi suyun berrak olduğunu, bulanıklıktan arındığını anlatmak için kullandığı gibi, konup göçtükleri çadır yerlerinin izlerinin kaybolduğunu anlatmak için de kullanmış. Bu manaları içinde barındırdığından, kişilerin suçunu bağışlamak için de “Afv” kelimesini kullanmışlar.
Afveden insan, suç işleyenin arınmasına yardım ettiği gibi, suç işleyene karşı kendi içinde gelişen kin ve kızgınlık izlerinden kurtulur ve kendisini de temizlemiş olur.
Rabbimizin güzel isimlerinden biri de el-Afüvv’ dür.
“Afveden” anlamına gelen bu ismi cemili Kur’an’ı Kerim’de beş defa tekrarlanmaktadır.
“Bir iyiliği açıklar veya gizlerseniz veya bir kötülüğü affederseniz muhakkak Allah affedicidir, her şeye gücü yetendir.” (Nisa 149)
Rabbimiz Bakara 52 de buzağıya tapınan beni İsrail’i afvettiğini, Ali İmran 152’de Uhud savaşından kaçan Müslümanları affettiğini haber verir.
Puta tapınmak, harpten kaçmak en büyük suç olduğu halde suçu işleyenler pişman olunca Allah onları cezalandırmak yerine afvediyor. Bizlerin de afvedici olmasını istiyor ve insanları afvedenler övülüyor. (Ali İmran 134) Yakınlarımızın katilini afvetmemiz tavsiye edilir (Bakara 178)
Rabbimiz afvedicidir, afvı sever öyle ise bizde afvedici olmalıyız. Suçluların tevbe etmelerine, özür dilemelerine yardımcı olmalıyız.
Sevgili Peygamberimiz “Şüpheden sanık yararlanır” kuralını koymuş ve “Cezaları şüphelerle kaldırınız” buyurmuş. (Tirmizi, Hudud bab 2, ibni Mace Hudud 5)
Tevbe ettikleri zaman, harpten kaçanları, puta tapanları bile Afveden Rabbimizin kuluyuz biz.
Eşimizi, çocuklarımızı, akrabalarımızı, dostlarımızı, düşmanlarımızı af gözüyle görmeye çalışalım. Hem kendimize iyilik yapmış oluruz, hem de afvettiklerimize iyilik etmiş oluruz.
Halk kendine karşı işlenen suçları afvettiği gibi, devletler de kendine karşı işlenen suçları afvederse kendi işini kolaylaştırır.
Suçlunun kendisinin, yakınlarının ve suç ortaklarının intikam ateşini soğutmuş olur. Bir zaman sonra da ateşin sönmesine sebep olur.