Adana da İlkokul öğretmenliği yaptığım yıllarda sabah; öğrencilerimiz sıra olur, hep beraber coşku ile ANDIMIZI söyler sınıflara girerdik.
Ben sınıftaki öğrencilerime her gün aşağıdaki marşlardan birini kendi sınıf öğrencilerime söyletirdim.
Başta; Çırpınırdın Karadeniz, bakıp TÜRK'ÜN bayrağına.
Hoş gelişler ola Mustafa Kemal Paşa.
Dağ başını duman almış yürüyelim arkadaşlar.
Yıldırımlar yaratan bir ırkın afatıyız.
Ey şanlı ordu, ey şanlı asker.
Ceddin deden, neslin baban, hep kahraman TÜRK milleti.
Başka bir aşk istemez, aşkınla çarpar kalbimiz, ey vatan gözyaşların dinsin, yetiştik çünkü biz.
O öğrencilerin hepsi milli ruhla, vatan, bayrak ve millet sevgisi ile yetişir, millet menfaatini her şeyin üzerinde tutarlardı. Aradan 50 yılı aşkın bir zaman geçmesine rağmen halen arar halimi hatırımı sorarlar.
Onlar ne güzel öğrencilerdi, o devirdeki eğitim ne güzel eğitimdi, bizler ne güzel öğretmenlerdik.
O günleri, Özlemle, hasretle ve gözyaşları ile anıyor ve yazıyorum.
Ne oldu da bu güzellikler yok oldu.