ASGARİ ÜCRETLE TEK KİŞİLİK YURT AÇAN ADAM
Mahmut TOPTAŞ
Asgari ücretle girdiği iş yerinde işini sağlam, güzel ve çok yaparak patronun dikkatini çekerdi.
Beş vakit namazını cemaatle kılmaya dikkat ederdi.
İşe girerken patrona “Ben, namazlarını camide kılarım, izin verirsen işe başlarım” gibi şartı olmazdı.
Sabahtan öğleye kadar çıkardığı iş, arkadaşlarının çıkardığından fazla olduğundan patron da camiye gitmesine ses çıkarmazdı.
İşe göre her sene ücretini de artırdılar.
Evliydi, çocukları olmadı ama çocuksuz kalmadılar.
Evin bir odasına kendi köylerinden üniversiteyi kazanan bir öğrenciyi aldılar, onun yemeklerini yaptılar, çamaşırlarını yıkadılar harçlığını da verdiler.
Dört sene sonra bir başka öğrenci aldılar ve her dört senede bir çocukları oldu, üniversiteyi de bitirdiler.
Öğrenci okulu bitirip giderken “Sizin hakkınızı ödeyemeyiz biz, hakkınızı helal edin” dediklerinde “Siz de her dört senede bir öğrenciyi mezun ediniz” dediler.
Hayır yapmak parayla olur diye bir şey yoktur.
Babam, bana köyümüzün en fakiri olan ve bizim bahçe komşumuzu bana tanıtırken “Oğlum bu komşu, yarım ekmeğini bölüşür” demişti. Allah rahmet eylesin.
Pazar günleri de İstanbul’un en iyi Udisinin derslerine katılmış ve en üst seviyeye de çıkmış ama eşi ve dört yıllık çocuklarından başka kimseye çalmamış.
Üniversitede okurken Farsça hocamız merhum Arif Etik bey, Ahmet kabaklı merhumun Tercüman gazetesindeki köşesinde “Ayaklı şiir ansiklopedisi” dediği hocam Arif Etik her sene Nisan ayının sonunda bir hafta müsafirim olurdu.
Gündüz, İstanbul’un güzelliklerini ben ona gösterir, akşamdan sabaha kadar da o benim dostlarımı şiirin bahçelerinde, dumanlı dağlarında, susuz çöllerinde, yeşil vadilerinde gezdirirdi.
Bir akşam “Aziz yavru, gençliğimde Yesari Asım Arsoy hayranı idim, onu da görebilir miyiz?” dedi.
“Bakarız hocam” dedim ve o eşiyle beraber iki kişi ile tek kişilik yurdu çalıştıran, masrafları kendisi karşılayan dostuma telefon ettim ve ikindi üzeri görüşmek üzere randevuyu aldı.
Merhum Yesari Asım beyin evine vardığımızda ilk başta sıradan ziyaretlerden biri zannetti. Yaşlılığın da verdiği rahatsızlıktan dolayı gönülsüz konuşuyordu.
Derken Arif hocam, onun en güzel şarkılarının ilk söylendiği günü ve şarkıların sırayla ne zamanlarda söylendiğini, söylemeye başlayınca Yesari Asım beyden iltifatlar, gülümsemeler, çay demlenmesini istemeler, bazı şarkıları ellerini dizlerinin üzerine vurarak ritimle karşılıklı okumalar ard arda geliverdi.
O akşam, yatsı namazından sonra bizim evde Arif hocam coştu ve sohbet, sabah namazını kılarak mühürlendi.
Herkes işini iyi yapsın. İşini bırakıp filan partinin kongre düzenine kadar varan tenkitlerle, savaş meydanına taktik vermelerle, sanatçı dedikodularıyla, gündemi oluşturanların tahrikine kapılarak vaktini kurşunlamaktan yarın sorguya çekilmesin.
Siz, sizi duymayanlara akıl verseniz de vermeseniz de o işler oluyor.
Biz, işimize odaklanalım ve işimizin hakkını verelim.