KERİME: TERAPÖTİK BİR ŞİİRİN HİKÂYESİ

Kıymetli okuyucularım, şiirin hikâyesini sona koydum. ‘Neden?’ diye soracak olursanız bu muhteşem ahengi fazla sözle boğmamak için. 

Hayat denen sürüp giden yarışta

Gözlerin gönlüme tahtını kursun 
Âşıklar aşkıma selâma dursun
Kalbimin kalesi, yıkılmaz sursun 
İşledim adını yazdım derime
Canıma can kattın, canım Kerime 

Ümitsiz yıkıldım, bittim diyordum
Kimsesiz gurbete gittim diyordum 
Zifiri karanlıkta yittim diyordum 
Yeniden can verdin sönen ferime 
Geceme nur saçan Ay'sın Kerime

Kalburdan geçirdik ömrü eledik 
Kimi gün ağladık çokça çiledik 
Sıktık dişimizi sabra beledik 
Rüzgâr savursa da düşme gerime 
Tut elimden sarıl bana Kerime  

Beraber yürüdük hayat çölünü 
Birlikte savurduk zahmet külünü
Tenin kıskandırır sevda gülünü 
Kokun karışırken akan terime
Âb-ı hayat oldun bana Kerime

Aşkımı faş edip kimse yaymasın 
İsterse gamsızlar saygı duymasın 
Aşka inanmayan sakın uymasın 
Soyumun adını verdim perime 
Çok yakıştı sana, "Dinnen" Kerime 

Bu kara sevdayı yaz yaz bitmiyor
Kalem sustu kelimeler yetmiyor
Çok söze gerek yok, fayda etmiyor 
Her an mutlu ol sen, benim yerime 
Ömrümü adadım sana Kerime 

WhatsApp'ta bir grup kuruldu, takriben on gün önce. Grubun ismi MALTEPE 94. İzmir Maltepe Askerî Lisesi mezunlarından oluşan bu grupta, otuz beş yıl önceki hatıralar canlandı, dile geldi, seller sular gibi zihnimizi suladı. Çok uzatmayayım efendim. Ben de en sevdiğim işi, yani şiiri gündeme getirdim o güzel mecrada. El hâsıl, 19 Şubat'ta elime geçen dördüncü şiir kitabım "BİR TUTAM HÜZÜN"ün gelirlerini de daha önceki kitaplarımda olduğu gibi "TC HARP MALÛLÜ, ŞEHİT, DUL VE YETİMLERİ DERNEĞİ"ne bağışlama fikrimi sanatsever birkaç devre arkadaşıma açtım. Bunlar içerisinden Albay Mevlüt Orhan Düzenli'ye ve Albay Barış Durgut'a özellikle teşekkür etmek istiyorum.