KARAMAN

KARAMAN
Yakında Karaman’a gideceğim. Dersler başlamadan annemle kalacağım biraz. 

Bu arada Üniversite yıllarında uzun bir süre aynı evi paylaştığım Karaman’lı bir arkadaşımın sakin, sessiz ve yiğit bir genç kardeşini kaybetmişiz dün.
Oldukça sarsıldım. 

Karaman değişiyor. İyi yanları da var, kötü yanları da.
Bugün yazdığım bir denemeyi paylaşıyorum.

KARAMAN
Yirmibeş bin nüfuslu küçücük bir şehirken,
Nasıl büyüdün böyle tanınamaz oldun sen,
Hisar’daki kaleden şehre doğru bakarken,
Toprak damlı evlerin merkeziydin Karaman.

Ne Hamza zindanları ne de Akyokuş kalmış,
Adliye çekmiş gitmiş hastaneler çoğalmış,
Şekerbank hep yerinde, lakin içi boşalmış,
Gelişip değişmenin örneğiydin  Karaman.

Saylar dediğimiz yer koca bir şehir olmuş,
Kışlalar boşalınca yerine bina dolmuş,
Tayyare meydanında  at yarışı kaybolmuş,
Eski Türk kültürüne aşinaydın Karaman.

Renkli simaları hep zamanla unutulmuş,
Kendine has kültürü gelişememiş, donmuş
Anamızın örtüsü durduğu yerde solmuş,
Yılların akışının
​​​​​​şahidiydin Karaman.

Değişmek mecburiyet zamana direnilmez,
Azaldı dostlarımız nerdeler hiç bilinmez,
Çok şeyden geçilir de bu şehirden geçilmez,
Değişsen Değişmesen bir sevdasın Karaman.
C.T. 19.09.2021 
(Maket: Filiz Sertan Kızıl)