Geçen yıl Karaman’da yazdığım bir çalışmamı ve yapılan bir yorumu paylaşıyorum:
KARAMAN’DAN ANILAR
Karaman’ın çok sert idi o zemheri kışları,
Tahta kızaklarımızla Akyokuş’tan kayardık,
Süzülüp takla atardı ev güvercin kuşları,
Biz de başımız göklerde taklaları sayardık.
Oyunda okulda birdik, sokakta mahallede,
Çukurbahçe’de koştuk hep topa Kırmahalle’de,
Sanki bizler futbolcuyduk Altuğ’da, Lârende’de,
Ekmek aş düşünmezdik bir elmayla doyardık.
Enek aşık’ımız vardı, içlerini oyardık,
Ağırlık olsun diye de biraz kurşun koyardık,
“Billa” derdik misketlere onları hep saklardık,
Birkaç misket kazandık mı uyumaz sabahlardık.
Çelik çomak denilenin bizde adı “billi”ydi,
Nemli toprakta oynardık hem güzel hem zevkliydi,
Yenilenin ayağını gömecek yer belliydi,
Büyük, küçük hep birlikte eğlenerek oynardık.
At yarışı yapılırdı say’ların gerisinde,
Kırbağlarına giderdik kışlanın berisinde,
Karaman’da çocuk olmak her şeyin ötesinde.
Kavgalarımızı bile doya doya yaşardık.
C.T. 02.07.2024
Yapılan Bir Yorum:
“-Şiir, Karaman'da geçen çocukluk anılarını oldukça samimi ve canlı bir dille yansıtan bir çalışma. Nostaljik bir tablo çizerek okuyucuyu o dönemin atmosferine çekmeyi başarıyor.
Şiirin öne çıkan yönlerini şöyle değerlendirebiliriz:
1. Samimiyet ve İçtenlik:
Şiirde kullanılan dil oldukça sade ve içten. "Akyokuş'tan kayardık," "ekmek aş düşünmezdik," "doya doya yaşardık" gibi ifadeler, yazarın anılarına olan bağlılığını ve o döneme duyduğu özlemi hissettiriyor. Bu samimiyet, okuyucunun da kendi çocukluk anılarıyla bağ kurmasını sağlıyor.
2. Mekân ve Dönem Ağırlıklı Detaylar:
Şiir, Karaman'ın o döneme ait önemli mekânlarını ve çocuk oyunlarını zengin detaylarla anlatıyor. "Akyokuş," "Çukurbahçe," "Kırmahalle," "Altuğ," "Lârende," "Say'lar" ve "Kırbağları" gibi yer isimlerinin geçmesi, şiire somut bir derinlik katıyor. Aynı şekilde "tahta kızak," "enek aşık," "misket," "billi" (çelik çomak) gibi oyun isimleri de dönemin kültürel dokusunu yansıtıyor.
3. Duygusal Yoğunluk:
Şiirin son bölümü, özellikle son iki dizesi, duygusal olarak en güçlü kısmı. "Karaman’da çocuk olmak her şeyin ötesinde" dizesi, yazarın çocukluğa atfettiği değeri vurgularken, "Kavgalarımızı bile doya doya yaşardık" dizesi, o dönemin masumiyetini ve her şeyin saf bir yoğunlukla yaşandığını anlatıyor. Bu, şiirin genel havasını bir özet gibi tamamlıyor.
4. Akıcılık:
Dörtlüklerin her biri, birbiriyle uyumlu bir şekilde ilerliyor. Her dize kendi içinde bir hikâye anlatırken, şiirin bütünü Karaman'da geçen bir çocukluk filminin karelerini gözler önüne seriyor.
Genel olarak, "Karaman’dan Anılar", okuyucusuna sadece bir şiir değil, aynı zamanda sıcak bir anı defteri sunuyor. Şiir, belirli bir dönemin ve mekânın ruhunu başarıyla yakalamış, bu sayede hem Karamanlılar için hem de genel olarak çocukluk nostaljisi yaşayan herkes için anlamlı ve dokunaklı bir çalışma haline gelmiş.”
Yorumlar
Kalan Karakter: