Gönlümden geçenleri yazdım…

Çoban Ateşi/Y.Küçükcicibıyık
10 Ocak Çalışan Gazeteciler gününde gönlümden geçenleri yazdım…
    Dün 10 Ocak çalışan gazeteciler bayramıydı.  Basın ve bayram sözcüğü bir gün yan yana gelir mi bilmem ama bir önceki yıllara ait, birkaç satırı yer değiştirilmiş tüm kutlama mesajlarına gönülden teşekkür ederim. Gelelim, meslekte 24. Yılına giren gazeteci gönlüm neler istiyor?
    Karaman deyince, aklımıza ilk gelen şey Türkçe’yi doğru, düzgün ve yerinde kullanmayı çok isterdim. Bunu sektördeki tüm meslektaşlarım için de isterdim. Haber ve iletişim dilinde doğru ve güzel Türkçe kullanımında örnek bir şehir olmak adına…
    Bu konuda, Valilk, Üniversite ya da Belediyemiz öncülüğünde, konusunda uzman kişiler davet edilerek çok değil hızlandırılmış birer haftalık kurslar tertip edilse…
    Cebindeki parayla doğru orantılı olan kültür sanat yaşamının kıyısında, elleri cebinde gezen meslektaşlarıma, çok değil senede bir kere ocağın onu olabilir mesela, sinema ya da başarıları ile övünç duyduğum Güzel sanatlar lisesi konser verse…
    Kıt imkânları ile ayakta durmaya çalışan basın cemiyetlerinin bir meramı giderilse…
    Meslek duayenlerimizin gönlü alınsa…
    Mesleki kitaplardan genç meslektaşlarımıza birer kitap hediye edilse...
    Gönlümden geçenlerden sadece bir kaçıdır bu..
    Her kutlama bir adım daha öteye taşımalı gazetecileri, daha korunaklı olmalı her açıklama ve bu kutsal meslek daha çok güvenceye alınmalı…
    Yani gönlüm öyle istiyor, senede bir kere içimden geldiği gibi yazdım, Gazeteciler bayramının hoşgörüsüne sığınarak… 
 Dün sabah gazeteciler için sabah kahvaltısına ev sahipliği yapan Sayın Valimize de ayrıca teşekkür ederiz. Haber peşinde koşan meslektaşlarımız senede bir gün de olsa bir araya gelme imkânı buluyor bu vesileyle…
    Kahvaltı masasının sonuna denk düşen iki kıymetli büyüğümüz, Osman Nuri Koçak ve Hasan Özünal’a yer vererek kendi yerlerine buyur eden genç meslektaşlarımı sevdim en çok… Dünden bana kalan en kıymetli an buydu. 
    Nezaket ne güzeldir ve emin olun herkese yakışmaz…
    Kahvaltı masasında neler konuşuldu?
    Vali Süleyman Tapsız özetle il genelindeki yatırım ve hizmetlerden bahsetti. Ben bunlardan bahsetmeyeceğim. Benim için konuşmanın ana fikrine gelince;
    Karamanlıların insanlık kumaşından bahseden Vali Tapsız, esnaf ve ev ziyaretleri ile ilgili anılarını anlatarak Karamanlıların tok gönüllü ve Devletine saygılı sadakatli olduğunun altını çizdi.
    Karamanlıyım ben, gurur duydum toprağımla ve insanlarıyla…
    Karamanlı olmanın güzel bir tavrı var bu hayat üzerinde…
    Daha da güzel olması için Devlet-millet el ele iki okul protokolünün daha imzalanacağı müjdesini verdi Vali Tapsız…
    Ben yazımı gazeteye teslim ederken, okul yaptıracak hayırseverlerimizin ismi henüz açıklanmamıştı. Şüphesiz en iyi yatırım, insana yapılan yatırımdır, hayırsever vatandaşlarımıza sevgi ve minnetle teşekkür ederim.
    İyiliğin nihai zaferine inanan gönlüm, bu haberle beslendi ve güçlendi.
    Halkın haber alma hakkını layıkıyla yerine getirmeye çalışan tüm meslektaşlarımın günü kutlu olsun. 24 yıldır yazarım, çizerim naçizane.. 10 Ocak makaleleri hep aynı cümleyle biter aslında…
    Daha kutlanılası 10 ocaklara…
    Eh.. ne diyelim önümüzdeki yıl daha kutlanılası bir 10 ocak düşer inşallah takvimlerimize…
    Bilenler bilir mesleğimi ne kadar çok sevdiğimi… Hazıra konmadan geçen 24 yılda biriktirdiğim bütün güzel insanlara, güzel dilek ve duaları için ayrıca çok teşekkür ederim. Sevgiyle kalın…