SE-VİN-DİR-MEK...

Yine bir bayram geliyor. 
Allah'ım beni affetsin.. 
Ben bayramda pek sevinemem. 

Hattâ içten içe, yanar içim göynür özüm. 
Nedenini anlatamam. 
İki yıl kadar önceydi. 
Böyle bir bayram önü, 
bir hanım bacı, bizimkini aramış. 
Bildiğiniz çocuklu ama, 
imkanı olmayan bir ailenin ihtiyacını görmek istiyorum diye. 
Hatunda küçük bir liste var. 
Üç çocuk bir anne ve yardımsever hanımı çarşıya bıraktım. 
İş bitince çağıracaklar.
Üç saat kadar sonra çağırdılar. 
Giysiden sonra, markete bıraktım. 
Tekrar çağırdılar. 
Poşetler ve çıldır çıldır gülen gözler. 
Biri varki o, ağladı ağlayacak. 
Yardımsever hanım!!! 
Herkesi evlerine bıraktım. 
İçim içime sığmıyor. 
Bir kenarda ağrıyan başımı iki elimin arasına alıp...... 
Çünkü o kadar iyi bilirim ki, 
o etraftaki telaşı çaresizce izlemeyi.
Allah'ım beni yine çok çok affetsin. 
Bu bayramlar olmasa, olmazmı diye içimden geçirdiğim olur. 
Bilhassa çocuğunuz varda, imkanınız yoksa. 
Biliyorum dünyada muhtaç ailenin olmadığı ülke yoktur. 
Fakat bizde örf, âdet başka. 
Adam adama, evde, 
"durbilmezinmi" 
var der. 
İşte o dur bilmezler çocuklar. 
Her neyse bu da gelir geçer. 
Bir hafta önce. 
Gece saat 23.30 civarı. 
Sabah sınavım var, yatsıyı kılıp yatacağım. 
Hatun telefonda konuşarak geliyor. 
Dur kendine sorayım diyerek. 
Falancanın büyük oğlan, ayağını burkmuş hastaneye...... 
Ambulans çağırsınlar dedim. 
Ambülans öteki çocukları almıyormuş. 
Birde götürür ama getirmezmiş. 
Doğru dört ay önce beni götürdü fakat dönüşte kendim geldim. 
Hastanedeyiz.. 
Filim, tedkik ve tedavi bir saat sonra evdeyiz. 
Hamd etme borcundayım. 
Ambülans dan sonra çağrıldığım için. 
Hocam seninkide, işmi sanki diyebilirsiniz. 
Doğru söylersiniz. 
Fakat bir işe yaramak hoşuma gidiyor. 
Bayramdan, teee nerelere geldik. 
Demem o'ki. 
Bayram telaşı deyip, çevreye göz atmayı ihmâl etmeyelim. 
Rabb'im sevindirenleri sevindirecektir. 
Allâh rasülü (sav). 
Bir bayram günü oynayan çocuklar gördü. 
Bir müddet seyretti. 
Bir ara oyun dışı birini farkettiler. 
Yanına varıp, başını okşadılar. 
Niçin oynamadığını sordular. 
Yetim olduğunu öğrenince... 
Kabul edersen beni baban gibi görüp ihtiyaçlarını söyleyebilirsin dediler. 
O çocukta bir müddet sonra oyuna katıldı. 
Ufaklıklardan, 
keşke benim babamda olmasaydı diyenler oldu diye yazar siyer kitablarımız. 
Benim kırık dökük anlatmaya çalıştığımı, sizin tam anladığınızı biliyorum. 
Herkese mutlu sağlıklı bayramlar dilerim. 
Sağlıcakla kalın.