GÖKÇE'DEN İNSAN MANZARALARI -5-

Mestan KARABACAK
CANDAŞ ASLAN
Gökçe'nin ihtiyar zatlarından birisi olan Candaş Aslan, köyün renkli simalarından da birisidir. Kendisini belki üç yıldır tanıyorum ama sohbetlerimizde onun geçmişi hakkında ipuçları yakalıyorum.
Bugün yaşı gereği biraz kenara çekilmiş gibi gözükebilir. Ancak gençlik orta yaşlılık dönemlerinde köyün sosyal ve ekonomik hayatında etkili bir şahsiyet olduğu anlaşılıyor.
Bazen benzerine hiç rastlamadığım, açık mavi renkli Alman malı eski traktörüyle geçerken görürüm onu. Ardında römorkuyla ya tarlaya gidiyordur ya da tarladan dönüyordur.
Çocukları köyde yaşamadıkları için ağır köy işlerinde imdadına damadı İsmail yetişir. Çalışkan ve becerikli damat İsmail Korkmaz onun için en yakın yardımcıdır.
Köy meydanındaki/caminin yanındaki toplanma ve sohbet mekânında akranlarıyla şakalaşmaları eksik olmaz Candaş Amca'nın. Bu şakalaşmalar ve takılmalarda onun baskın bir karakter olduğunu anlamamıza yarıyor. Özellikle eski muhtar Abidin Amca ile şakalaşmaları görmeye değer.
Geçen yıl, elindeki süt veren son ineğini satana kadar süt ihtiyacımızı kendisinden karşıladık. Sanırım çocuklarının da baskısıyla ineğini satınca, biraz daha işten güçten el ayak çekmek gerektiğini kabullendi. “Süt var mı?” diye sormak için kendisine telefon ettiğimde, on defa aramışsam sekizinde ulaşamazdım. Çünkü Candaş Amca'nın telefona bakmak gibi bir alışkanlığı yoktur. Bereket ki yenge hanımın telefonu vardı da ondan ulaşırdım. Süt almak için evine her gidişimde mutlaka bir şeyler ikram etmek ister/ederdi. Ayaküstü biraz da sohbet ederdik.
Şimdi, ancak Cumadan Cumaya cami önünde görüşebiliyoruz. Yeni sakinlerinden olduğum Gökçe'de saygı ve sevgi duyduğum insanların başında gelir Candaş Aslan. Sağlıkla ve huzurla yaşasın, sesi ve nefesi kesilmesin inşallah.