İLKELİ GAZETECİLİK DOĞRU HABER UYANIŞ

90’lı yıllar özellikle tiraj bakımından gazeteciliğin zirvede olduğu yıllardı. Birkaç gazete abonelik, kupon biriktirtme vb yöntemlerle günlük satışını bir milyonun üzerine çıkarıp iki milyona yaklaştırmıştı. Bir de bir görüş, bir kesim ya da iktidar yandaşlığı zirvesi vardı. Nitekim bu yandaşlıklar, karşı tarafla gazeteler üzerinden savaş yapmaktan başka bir şey değildi. Haber kisvesi altında ya da köşe yazarları aracılığıyla bir düşünce savunuluyormuşçasına iftiralar, linçler, çamur atmalar ile yazılı mücadeleler yapılıyor halkın bir tarafta kamplaşması sağlanmaya çalışılıyordu. Düzey o kadar düşmüş o kadar yerlerdeydi ki, karşı tarafı karalamak adına durum hakaretlere hatta tu kakalara kadar vardırılıyordu.
Günümüzde durum değişti mi? Değişen, değişmeyen nedir? 
Kitle iletişim araçları değişse de gazetecilik temelde aynı kaldı. Basılı gazetecilik son soluklanma evresinde iken yeni medya, varlığıyla, işleviyle ve etkisiyle tüm kulvarlara çökmüş durumda. Ayrıca X, Facebook, İnstagram gibi sosyal medya sayfaları, kullanıcı hesapları ve gruplar aracılığıyla bir haber sağlayıcıya; onların görsel ve yazılı içerikleri de birer haber kaynağına dönüştü. Unutulmamalıdır ki, yapay zekâ ve benzeri teknolojilerin insan unsurunu ve insan faktörünü devreden çıkaracağı ilk sektör de basın ya da medya olacaktır.
Değişmeyen iki şeyden biri tabi ki, ilkeli gazetecilik ve doğru habercilik iken maalesef karşılıklı çıkarlar ve çıkar hesapları doğrultusunda kişi ve kurumlarla iç içe girmiş yozlaşmış gazetecilik varlığını çoğalarak sürdürmektedir. Durum öyle vahim ki, gazeteciliği bir araç, parasal gücü bir avantaj olarak kullanarak çarpıtılmış, manipüle edilmiş metinleri haber adı altında iftira yollu sunarak durumları değiştirmek; kişileri, kurumları itibarsızlaştırmak, baskı altına almak, linç etmek bir moda oldu diyeceğim de yetmez, öğrenilmiş, öğretilmiş, alışılmış, alıştırılmış ve normalleştirilmiş bir yol yöntem oldu.
Bu noktada her zamankinden daha fazla ilkeli gazeteciliğe ve doğru haberciliğe gereksinim var. Halkın doğru haber alma hakkı, kültürün, toplumun ve bireylerin sorunlarının doğru biçimde kamuoyuna yansıtılması bakımından gazeteciliğin önem ve işlevi inkâr edilemezdir.
Karaman’da Uyanış gazetesi, kurulduğu 29 Ağustos 1968 yılından bu yana çizgisinden hiç sapmadan hem kendine güvenilir bir yol açtı hem de okuyucusuna güven verdi. Uyanış’ın elde ettiği bu saygınlık ve önemin temelinde tabi ki, evrensel gazeteciliğin ilkeleri söz konusudur. O ilkeler ise insani olan her şeydir aslında. Haberi, kaynağından doğru alma ve yayma, halk için, toplum için tarafsız ve şeffaf haber yapma, bir sorunu, bir olumsuzluğu olduğu kadar bir güzelliği, iyiliği de gösterme ve yayma amacı; Uyanış gazetesini sadece Karaman’da değil Türkiye’de de saygın konuma yükseltmiştir.
Uyanış’ın koruduğu ve yürüttüğü çizgide tabi ki, Ahmet Küçükcicibıyık’ın yeri de yadsınamaz. Daha dün gibi ama 1985’ten bu yana Uyanış ve Ahmet Küçükcicibıyık kader yolculuğunu birlikte sürdürüyor. Ahmet Bey, 40 yıldır tek bir savaş verdi! O da ilkeli gazetecilik ve doğru nesnel habercilik anlayışı ile halka, topluma ayna olabilmek. Evet, bu hem bir görev hem bir savaş. Görev, çünkü gazeteciliğin gereği insanlık gibi güvenilirliktir, dürüstlüktür ve de saygınlıktır. Savaş diyorum çünkü yozlaşmışlık hiç olmadığı kadar ortalıkta cirit atıyor. 
Ahmet Bey’in bir savaşımı da basılı gazetecilik ile internet medyacılığı üzerinden hala devam ediyor. Bu, kucakta biri eş biri evlat iki sevgili tutmak gibidir. Bir yanda yılların basılı gazeteciliği, diğer yanda çığ gibi her yeri basan internet ve sosyal medya haberciliği. Uyanış gazetesi her iki ortamda da üstünlükler sağladı. Yani nereye kadar gider bilinmez, Uyanış’ın basılı gazeteciliği kendi yolunda ilerlerken internet haberciliğinde de Karaman’ın önemli haber sitelerinden biri durumundadır. Sadece Karaman’dan değil Türkiye’den ve dünyadan www.karamandauyanis.com’un günlük açılma sayısı standartların üzerinde.
Bundan sonrası ne olacak?
Tabi ki, kurumsallık. Kurumsallık Türkiye’nin sorunu, doğu toplumlarının sorunu. Kurumların, kuruluşların kişilerle birlikte başlayıp kişilerle birlikte son bulmaması için, mevcut düzeni koruyacak, işletecek, yürütecek ve sürdürecek insan kaynağı da vizyonla birlikte yetiştirilmelidir, hazırlanmalıdır. Görünen göre Uyanış, bu yandan bahtı açık. Haziran ayında Yeşil Giresun gazetesi 100. yılını gördü. Zaman çok kısa aslında. Uyanış, birinci elliyi devirdi, 70. ve 80. yıllarını da rahatlıkla göreceğiz. 100. yılını gençlere emanet ediyoruz.
Birlikte nice yaşlara Uyanış!