YA ALLAH, BİSMİLLAH...

YÂ ALLAH, BİSMİLLAH...

Klasik tâbir şu..
Nerede kalmıştık.
Kaldığımız yer, sürekli kalacağımız yerdi aslında.
Yâni mezarlık.
Şimdilik orayı geride bırakarak önümüze bakalım diyorum.
Devamlı geri aynasına bakarak öne gidilmezmiş.
Arasıra geriye bakmak lazımmış, fakat sürekli değil.
Şu iki gün de anladım ki:
Ben'im öğrenmem gereken daha çok şey var.
Ohooo hocam bu güne kadar öğrenmediyseniz....
Diyeceksiniz belki.
Doğru söylüyorsunuz ancak,
Ben öğrenmiyorum, hayat öğretiyor.
Anladım ki,
Öncelikle çok alıngan bir yapım var.
Yalnızca bir kesimin içinde ömür tüketmenin verdiği bir ürkeklik var.
Özgüven eksikliği var.
Aceba ile yaşayan bir yapım var.
Bir'de köylülüğün verdiği uzak dur emri olunca;
Eh daha ne olsun.
Tuzundan yenmez hâle gelen bir yaşam.
Allah'ım kul başına vermesin. Amin.
Medrese usulü eğitimde,
yere diz çökerek halaka halinde ders görülür.
Bizde kurslarda öyle gördük vaktiyle çocukluğumuzda.
Rivayet edilir ki,
Yine böyle bir ders sırasında, öğrencinin biri abdestini kaçırır.
(O usulde abdestli ders görülür haliyle.)
Mahcub bir vaziyette ağlıyarak hocasından izin ister.
Döndüğünde hâlâ ağlamaktadır.
Hocası tüm öğrencilere şu esaslı dersini verir.
Bakın çocuklar:
Bütün insanların hayatlarında abdestlerini kaçırdıkları olur.
Bu insanlara has bir durumdur.
İstisnasıda yoktur.
Ben'im bu rahle başına geçince ye kadar o kadar çok başıma geldi ki inanamazsınız.
Deyince;
Mahcub öğrenci rahat bir nefes alır.
Diğerleri sevinirler vs.
Bu kıssa ile şunu anlatmak istiyorum.
Bazen elde olmayan durumlar olabiliyor hayatta.
Bildiğimiz sözdür:
Her söylediğin doğru olsun, 
ancak her doğruyu her yerde söyleme.
Bundan sonra öyle yapalım inşallah.
Efendimiz sav. Buyururlar:
"Besmele ile başlanmayan iş güdüktür". (Bereketsizdir).
Bizde o yüzden, Bismillah ile başladık.
İNŞALLAH Rabbim faydalı hizmetler ihsan buyurur.
Değerli arkadaşlarım.
"Özür ve Veda"ya yaptığınız yorumlarınız için çok teşekkür ediyorum. 
Yazılara devam isteklerinizin beni ziyadesiyle memnun ettiğini belirtmek isterim.
Taşa takıldığımız ilk yerde,
yolculuk tan vazgeçmek akıl kârı değil deyip, yola devam KARAR ı aldık.
Düşe kalka, ama DOSDOĞRU....
Sağlıcakla kalın...