ÇOK'MU ZOR? 

Yirmi beş yıldır diyabetliyim. 
Raporum var. 
Geçen ay sonu raporun günü doldu. 

Yeni rapor için randevu bakıyorum. 
Randevular dolu. 
Ayın 22 sine var. 
Güç belâ(vazgeçen olmuş galiba) dün için bulduk. 
Hastanedeyim. 
Rapor yenileme isteğimi Dr. Bey'e söyledim. 
Kan tahlili vs. den sonra rapor. 
Dr. Bey tahliller bugün çıkmaz, yarında ben yokum, haftaya salı gel dedi. 
İlaçla vs. diyecek oldum, eczaneden ödünç al dedi. 
‘Kan alma’dayım.
Hacı amca kenarda bekle sisteme geç düşüyor dedi memur bey. 
Kenarda ayakta bekliyorum. 
Anladım ki benim Arap devrede. 
Benim devletle olan işlerimi o olmaza sokar. 
Hani her insanın bir arabı olurmuş ya. 
İşte o arab. 
Her gelenin sevki sisteme düşüyor. 
Benimki maalesef. 
Memur bir ara telefonla konuştu. 
Üç dakika daha bekledim ve memura seslendim. 
Memur bey! 
Hacı amca telefonda Doktora telefon ettim dedi. 
Ve sıramı verdi. 
464.
Ekranda ki son sıra 428.
Altı adet kabin var. 
İkisi, bazen da üçü çalışıyor. 
Vatandaş film izler gibi ekranı takip ediyor.  
Kabindeyim. 
Hemşire hanım sol bileğimin hemen üstünde damar arıyor. 
Oradan damar bulunmaz diyeceğim ama biliyorum azar işiteceğim. 
Nihayet kan göründü fakat çok az. 
İki dakikada yarım tüp. 
Geride daha üç tüp var. 
Hemşire hanım; amca öbür kolu deneyeceğiz dedi. 
Tabii dedim. 
Nasıl olsa bu yıl emekli yılı. 
Kanımız canımız ülkemize feda olsun. 
Sağ kola lastik bağlanırken hemşire hanıma dedim ki:
Hanım kızım, şu dirseğin iç kısmındaki beyaz bölgeden daha kolay bulunuyordu. 
Tam oradan denedi "uzman hemşire" 
Meğer vücudumun kan deposunun atar damarını bulmuşuz. 
Bir dakikada üç tüp doldurduk. 
‘Amca şu yarımı boş ver birde yedek dolduralım’ dedi hemşire hanım. 
Öyle yaptık. 
Yarımdaki bilgi kâğıdını doluya yapıştırdık. 
Ve sağ salim evdeyim.
Ve bugün. 
Az önce eczanedeydim 
Ödünç ilaç almaya gittim.  
İki günkü uğraşımı anlatıp ödünç ilaç istiyorum dedim. 
Şimdi sıkı durun. 
Hatta gülme krizi için tedbir alın. 
Eczacı bey ne dese beğenirsiniz. 
‘Hocam sizin rapor, 2025 in Haziran ayına kadar uzamış ya.’ 
Etrafıma bakındım detaylıca. 
Benim araba benzer birini görsem olduğu yere yığacağım. 
Maalesef eczacı kalfasından başka kimse yok. 
Şimdiiiiiiiii!  
Bu benim raporu uzatan be arkadaş. 
Sayın hasta vatandaş, diyabet raporunuz bir yıl uzatılmıştır diye bir mesaj çekmek ÇOK'MU ZOR? 
Haaaa soruyorum çok mu zor? 
Yoksa siz dünyaya bize işkence etmek için mi geldiniz. 
Fakat memur da kabahat yok. 
Bu benim negatifim arabım var ya. 
Hepsi onun başının altından çıkıyor. 
Ben biliyorum. 
Belki bu arabı bilmeyen vardır. 
Eskiden fotoğraf çekindiğimiz zaman, o fotoğrafın arabını fotoğrafçı saklardı. 
İkinci bir sefere ondan çoğaltırdı. 
İşte yedekte bekleyene arab denirdi. 
Bu arab işte o arab. 
Hasılı dostlar. 
İsimsiz vatandaş olmak çok ama çok zor. 
Kalın sağlıcakla.