KARAMAN'I GÖRDÜNÜZ MÜ?

KARAMAN’I GÖRDÜNÜZ MÜ?
Osman Nuri KOÇAK
Karamanı’ mı arıyorum.
Göreniniz var mı?
İsmet Paşa Caddesini arıyorum. 
Yeni sinemayı, Pala’ nın kahvesini, Sevil Pastanesini…
Neşe içinde gezinen, eğlenen her yaştan insanları…
Bir de bakıyorum ki “elde bıçak,” insanlar birbirlerini öldürüyorlar.”
Neden?
Sözde ekmek kavgası.
Herkes fitili tutuşturulmuş barut fıçısı.
Aktekke Meydanı sosyal kargaşa üretim merkezine dönüşmüş.
Akşam üstü başlayan ve gece boyu devam eden bir keşmekeşlik. 
Yakışmıyor.
Tüyler ürperten iddialar var. Uyuşturucu torbacıları ortalıkta kol geziyor denilmekte. Ben akşamları artık çıkmamaya özen gösteriyorum. O dünya ile de ilgim yok. Birçok insandan aynı şeyleri duyuyorum.  İddialar yabana atılır gibi değil.
Herkes şöyle veya böyle silahlı. Kısa tüfekler, pompalılar, tabancalar, bıçaklar, beyzbol sopaları… En küçük ihtilafta koca koca bıçaklar çıkıyor ortaya.
Üniversite mezunlarının arabaların da sağlam meşeden yapılmış sopalar var. Cahillerinkini siz düşünün.
Trafik alanında, “Karaman Tarzı” markalaştı. Şehir trafiği vahşi ormandan beter…
Hastana acil merkezleri gün geçmiyor ki şiddete maruz kalmasın. Tedhişçilerin çoğu, dışarıda şiddet uygulayıp oraya tedavi için gelenler.
Sağlık çalışanlarını canı burnunda… Tığ üstündeler. Korku içinde hizmet üretiyorlar.
Baro başkanının evinin de içinde bulunduğu ciddi soygun olayları yaşanıyor.
Cinsel suçlar konusunda dudak uçuklatan duyumlar alıyoruz. 
Boşanmalarda ülke ortalamasının üstünde bir seyir olduğu ifade ediliyor.
Aile içinde kadınlara ve çocuklara şiddet konusunda kabul edilemez artışlar var.
Esnafın ağzını bıçak açmıyor. Satış sınırlı. Yama büyük yamalık küçük…
Komşular bir araya gelip neşeli sohbetler yapmıyorlar. Komşuluk kültürü yok olmuş durumda.
Listeyi uzattıkça nefesim daralıyor.
Kesiyorum burada.
Eski günlerdeki Karaman’ ı arıyorum. 
Güvenli, kültürlü, nazende Karaman’ı.
Yoksa gün akşam mı oldu.
Yoksa vakit çok mu geç.