Tatildeyiz malûm.
Bugün öğrendim, okula 40 gün kalmış.
Okul bir lütf-i ilahiymiş aslında, benim için.
Dertleri unutturan nimetmiş.
Benim tabirimle:
Oksijen çadırıymış âdeta.
Hastane tarafına giderken, hasret ve özlemle bakıyorum okuluma.
Gençler için pek öyle değildir herhalde.
Evde de pek boş durmuyorum normalde.
Hatırat okuyorum bol bol.
Benim için hatırat, hayat dersi demek.
Kahraman'ın dediğine gelince.
Kahraman benim 8 numaralı torunumun adı.
Tam adı, Mehmet Kahraman.
Dokuz yaşında.
İlkokul dörde geçti.
Geçenlerde annesine aynen şöyle demiş;
Anne ben üniversite okumayacağım.
Niye diye soran annesine.
Daha doğrusu, dedem gibi okuyacağım.
Yâni ihtiyarlayınca.
Haydaaaa!
Bu hiç hesapta yoktu.
Bunu bana anlattılar.
Ben yukarıdaki, haydaayı söyledim.
İlk fakülteye başladığımda, tanışma faslında her hocama anlattım.
Niye böyle tersten gittiğimi.
Ama şimdi Kahraman'ıma nasıl anlatayım bunu.
En iyisi mükellef bir sofra başında, tüm torunlara durumu izah etmem lazım.
Fakat ben bu "Z" kuşağına bayılıyorum.
Bir kere çok büyük bir çevre hassasiyetleri var.
Yaşlarından beklenmedik laflar ediyorlar.
Buradan söylüyorum.
Muhterem ebeveynler.
Çocuklarınızı Türkiye televizyonlarından uzak tutun.
Haberleri( özelliklede siyasî haberleri) izletmeyin.
Dinlerini ehil insanlardan veya kurumlardan öğrenmelerine özen gösterin.
Bu dediğim çok önemlidir.
Hurafe ve menkıbe türü yayınlardan uzak tutun.
Siz dünyanın gidişatını benden daha iyi bilirsiniz.
Çarşıdan, dışarıdaki hayattan sıdkı sıyrılan varsa benim gibi.
Bugünden tezi yok.
ÖSYM'nin sınavlarına hazırlanın.
Kapağı KMÜ'ye atın derim.
Kalanını boş bir vakitte konuşuruz.
Aslında becerebilsem, kısa video çekmeyi düşünüyorum.
Lakin teknik bilgim elvermiyor.
Neyse buna da şükür.
Herkese serin ve sağlıklı günler dilerim.
Kalın sağlıcakla.
Yorumlar
Kalan Karakter: