13 Mayıs 1277 kutlu bir gündür.
13. yüzyıl Anadolu’su... Anadolu Selçuklu Devleti bir Türk devleti. Ancak resmî dili Farsça. Bilim ve dış yazışma (diplomasi) dili Arapça. Türkçe, halkın(Türklerin) kullandığı günlük konuşma dili. Anadolu'da o gün kullanılan Türkçe Oğuz Türkçesi. Henüz yazı dili de değil. Devlet(saray ve çevresi) hayatından, aydınların hayatından kovulmuş bir dil.
Yöneticilerin ve aydınların dışladığı, küçümsediği, yetersiz ve kaba bulduğu bir dil. Milletin dili. Tabiî millet de bu yanlış tavır ve davranışa karşı kendi tepkisini ortaya koyuyor. Yöneticilerini ve aydınlarını kast ederek "Türk iti şehre gidince Farsça ürer" diyor.
O tarihlerde Anadolu Selçuklu Devletini Moğol( İlhanlı) valileri yönetiyor. Konya'da Moğol komutanların astığı astık, kestiği kestik... Karamanoğlu Mehmet Bey'i eleştirenlerin, karşı çıkanların bu gerçeğe hiç değinmemeleri çok ilginçtir.
Ve Karamanoğlu Mehmet Bey Konya'yı zapt edip yönetime el koyunca ilk iş olarak aşağıda metnini verdiğimiz ünlü ‘Türk Dili Fermanı’nı yayımlıyor.
Türk dilinin geleceğinin ciddi olarak tehlikeye düştüğü bir zamanda, Türkçe'nin yarınlarını aydınlatan Karamanoğlu Mehmet Bey'e selam ve rahmet olsun.
Bu kutlu günde yayımlanan ve 747. Yılını kutladığımız bu kutlu ferman sonsuza kadar unutulmasın. 63.Türk Dil Bayramı Kutlu olsun, ama bayram gibi kutlansın. Yasak savmak kabilinden bir kaç göstermelik törenle geçiştirilmesin.
