CAHİT AMCA
Belki genç değil ama genç kalanlardan. Yaşıyla mütenasip olmayan bir dirilik ve dinamizim sergiler duruşu, bakışı konuşmasıyla. Gökçe'nin ulu çınarından bahsediyorum. Ben kendisine “Cahit Amca” diyorum. Köyde hemen herkes ya amca ya dayı ya da dede diyor ona. Sadece Muhtar Hasan(Özkan) baba der.
Yaş 94, maşallah, bir asırlık bir çınar. İlkbahar ve yaz aylarını Gökçe'de, kış aylarını diğer bir evladının yanında, Antalya'da geçirir.
Ev dışında bulunduğu sürede başından hiç çıkarmadığı fötr şapkası onu ilk fark ettiren simgesidir. Temiz, düzgün bir kıyafet yaklaşınca dikkat çeken karakteristik bir özelliğidir. Sosyal ilişkileri güçlü, hoş sohbet bir kişiliktir Cahit Amca. Evi ile köy camisi arasındaki tahtına kahvaltı sonrası kurulur ve öğleye kadar orada kalır. Gelip geçen köylüler kendisini saygıyla selamlar ve bazen de yanına oturup sohbetine dâhil olurlar.
Üç tekerlekli şarjlı taşıtıyla bazı günler köyü turlar. Bu köy içi gezide yukarı mahalleyi de ihmal etmez.
Ben kendisine “yaşayan tarih” diyorum. Gökçe'nin geçmişini ve hafızasını temsil eder kendisi. Hatta Karaman'daki Çerkeslerin geçmişini temsil eder.
Yüzyıla yaklaşan hayatında neler yaşadığını, iç dünyasında biriktirdiği duygularını elbette bilemeyiz. Ancak derununda çok şey sakladığını anlamak için müneccim olmaya da gerek yoktur.
Pozitif yapısıyla, hoşgörülü tavrıyla bu köye güzellikler kattığını da görmemek için kör olmak gerekir. Belki de en imrenilecek özelliği bu yaşta yaşama sevincini kaybetmemiş olmasıdır.
Duruşu, bakışı, konuşmasıyla kendisiyle karşılaşmalara haklı bir saygı telkin eden Cahit Amca. Gökçe'nin mihenk taşlarındandır. Onun sağlıklı bir şekilde nice yıllar yaşaması en samimi dileğimdir. Tecrübelerinden ve birikimlerinden yararlanmaya çevresindeki herkesin ihtiyacı vardır.
Günlük telaşelerimiz dolayısıyla istediğimiz ölçüde birlikte olamadık. Ondan dinleyeceğimiz daha çok anı var.
Cahit Amca sakın ha bizi ansızın koyup gitme!
