Karaman’da,
benim çocukluğumda, Abbas Mahallesinde, bir Koca Ayşa teyze vardı, benim
okumaya yazmaya merakıma bakıp şöyle derdi:
“Nööğrecen
hasanım hay guzum şunnaan oğraşıp durun da bu memlekette bunnar garın mı
doyuruuur…”
Onun o
bal damlayan o eski Karaman şivesini
hala gülümseyerek anımsarım.
Sizden
ricam efendim, sizin de büyüklerinizden duyduğunuz böyle yerel eski Karaman şivesiyle söylenmiş sözleri
yaşatmanızdır, insanlar bilsin, kaybolup gitmesinler.
Örneğin:
“ Naha
vurgunun yin gessin…”
“Deramber getir yigelim gardasim…”
“ Naha
görcazın körolmaya imi seni vurgunu yigin gelesice seniii…”
"
Ocak tava geldi hamur tükendi, akıl başa geldi ömür tükendi. Ne edecen be
gardaşım..."
“Annah , tiyahhh, nöğürün, üleeee…”
“O ne
gııı görüverdinmi…”
“Dökülegalmayısıca…”
“Kapıyı
kıyadalı tut, elime yapış…”
"Garamanlılar annar Garamanlı olmayan
annayamaz garim…”
“
Viliii…”
“
Vurgunu yiğin gelesiceler…”
“
Nogurun nogureyim sen nogurun…”
“Din
din, dimedim din…”
“
Olmaya yirmede gara yirin kördibine ir…
“Gız bacım nörüsünüz…”
“Ölüyün
körüüü…”
“Yiter
gari inivir dalımdan. .
Napacan
depememi çıkacan.
Sıracalı
Gidi…”
“
Nööörüng…”
“Abooooo…”
“Ana
dimişsimde birbuçuk etliekmeği yiyivermissim…”
Soylu
Karaman şehrinin güzel insanlarına selam ve hürmetlerimle...
YORUMLAR