KARAMAN’DA UYANIŞ’IN 48. YILINA İTHAFEN
Yusuf YILDIRIM
Gümüşler Çarşısı’nın önünde zaman zaman Ahmet abi ile karşılaşır ve selamlaşırdık.
2012 yılının Ekim ya da Kasım ayı gibi!
Bu karşılaşmalardan biri, bir selamlaşmadan daha fazla oldu.
Ahmet abi, “Hocam bizim gazetede yazılarını görmek isterim. Ayrıca diğer arkadaşların da (İmaret dergisi grubu) yazmak isterlerse gazetemiz açık!” demişti.
Bu çok ciddi ve samimi bir teklifti. Ve çok ciddi ve samimi teklife karşı Ahmet abiye; “Matlup ol!” ilkesi içinde, “Ahmet abi şu an yoğunum. Ama birkaç ay sonra daha rahat olacağım. Şartlar olgunlaşırsa tabi yazarım.” demiştim.
2013 yılı Şubat ayı içinde yazdığım “Karaman mı Larende mi? Şehre Girizgah” adlı köşe yazısı ile yazılarıma bir girizgah yapmıştım.
Tüm bunları neden mi anlattım?
Çünkü Uyanış gazetesinin bendeki yeri başkadır.
Bir kere Karaman’ın en uzun soluklu yayın yapan gazetesidir. Her ne kadar 85 öncesi arşivi kaybolmuş olsa da Karaman’da Uyanış gazetesi, 1968 yılından beri yaptığı yayınlarla Karaman’ın 50 yıllık bir zaman diliminin arşivini tutmuştur.
Yani şehrin hafızası olmuştur.
Yani “Söz uçar yazı kalır!” misalinde olduğu gibi akıp giden zaman içinde şehrin sesi, gözü ve kulağı olmuştur.
Demokrat Karaman, Yeni Karaman gibi 1950’lilerde yayım hayatına başlamış gazeteler olsa da bunların ömürler kısa olmuştur.
Son birkaç yılda haberciliğe dayalı olarak matbu ve elektronik gazete diyebileceğimiz süreli yayın patlaması yaşanmıştır.
Ama Karaman’da gazete deyince tabii ki ilk akla gelenlerden biri Karaman’da Uyanış gazetesidir. Çünkü Karaman’da Uyanış gazetesi güven, doğru haber, istikrar, devamlılık ve ilkelilik ile hatırlanmaktadır.
Ahmet abiden öğrendiğime göre gazete 29 Ağustos 1968 günü kurulmuş.
Ama Ahmet abi ile ben gazetenin 48. yaş günü etkinliklerini aslında 2015’in Aralık ayında başlattık.
Nasıl mı?
Şöyle!
Talat amca için hazırladığımız “Talat Duru Armağan” kitabı için Ahmet abiden “Karaman’da Uyanış’ın kuruluş hikayesi üzerine” bir yazı istedim. O da sağ olsun beni kırmadı ve Karaman’da Uyanış gazetesinin kuruluşunu “Talat Duru Armağan” kitabına yazdı. Ahmet abinin o yazıda anlattıklarından bir bölüm şöyle idi:
Uyanış’ın kurucuları ve isim babası…
1968 yılında yayın hayatına başlayan yaklaşık yarım asırlık Uyanış Gazetesi, koca bir çınar olarak her sabah okuruna ulaşmaya devam ediyor. Beni ve benden öncekileri yeşerten dev
bir çınar olan Uyanış Gazetesi’ni kurmaya karar veren inançlı insanların bazıları aramızdan ayrıldı. Gidenlerimizi rahmetle anıyor, bir arada olduklarımızı şükranla yâd ediyorum.
Muzaffer Can, İbrahim Ünal, Kadir Mangırcı, Ekrem Yıldız, Murat Özcan, Ekrem Özüdoğru, (merhum) Osman Özel, (merhum) Farabi Özatalay Uyanış Gazetesi’nin ilk kurucularıdır. (İsim unutmuşluğum varsa, özür dilerim)
“Bir gazete çıkarmalıyız!”a inanan yaklaşık 40 kişinin bir araya geldiği gazete ismini belirleme toplantısında pek çok isim önerilir. Gazetenin isim babası Ekrem Yıldız’ın önerisi kabul görür ve gazeteye “Uyanış” ismi verilir. Her sabah memleketin uyanışına şahitlik eden, okur düzeyi yüksek bir gazetenin ilk temelleri böylece atılır.
Uyanış…
Bağrında sakladıkları ve kaydedilen yüzlerce haber ve fotoğraf ile Karaman’ın en önemli arşiv kaynağı olmuştur.
Ortaklar gazetesi yaklaşık beş yıl yayın hayatına devam ettikten sonra, yollarını gazeteden ayıranlar olur. Gazete yayın hayatına Kadir Mangırcı ile devam eder… (Ahmet Cicibıyık, Ekmek Teknem, Hayat Okulum Uyanış Gazetesi, Talat Duru Armağanı, 2016, Karaman)
Laf uzun, mevzu derin. Ama bir yerde bırakmak gerekiyor...
Karaman’a hizmetinin ebedi olması dileği ile 48. yılında Karaman’da Uyanış gazetesini bilfiil yöneten, yayınlayan Ahmet Küçükcicibıyık’ı, ailesini ve çalışanlarını kutlarım.