Osman
Nuri KOÇAK
Esnaflık
yapan bir genç arkadaşıma uğradım. Yanında bir başka arkadaşı daha vardı. Biraz
sohbet etmek için oturdum.
Her
ikisini de ne zaman görsem çok canlı insanlar oldukları için yanlarından enerji
dolu olarak ayrılırım. Fakat o gün her ikisinde de bir tuhaflık vardı. Durgun
ve isteksizdiler. Her zamanki gibi, “işler nasıl?” diye başlayan sohbet
karamsar bir hale dönüştü.
İşlerin
bir süredir yarıdan fazla azaldığını söyledi esnaf olan. Bunun sebeplerini tartışmaya başladık. Bu
arkadaşlarımızın her ikisi de politika ile üst düzeyde ilgileniyorlar. Politik
alanda prestijli görevler de üstlenmişlerdi. Yani, topluma bakarken yeni yetme
çaylaklar gözü ile bakmayan ve gerçekçi tespitlerde bulunma becerileri olan
insanlardı.
Esnaf
olan dedi ki, “başkanım, Karaman bildiğin gibi değil. Özellikle geceleri
sokaklarında dolaşma imkânı kalmadı. Akşam çıkabilen gençlerin önemli bir
bölümü uyuşturucu kullanıyorlar ve ortalıkta serseri mayın gibi
dolaşıyorlar.
Ben,
“Hadi canım sen de abartmıyor musun? Muazzam bir polis gücümüz var. Sokakları
sergerdeye bırakırlar mı?” dedim.
Öyle
şeyler anlattılar ki kanım dondu sanki.
“Geçen
gün iri ve sporcu yapılı bir gurbetçi kardeşimiz yanında eşi ile işyerime
geldi. Sinirinden eline aldığı peçeteliği öyle bir sıkıyordu ki, peçetelik
çatur çutur sesler çıkarmaya başladı. Sinirli olmasının nedenini sordum. Bana
dedi ki, Özür dilerim kardeşim ama yeminler olsun ki bir daha uzaktan çok
sevdiğim ve özlediğim bu Karaman’ a adımımı dahi atmayacağım. Yahu! Yanımda
eşime laf attılar hatta benim tepkimi göre göre sırnaştılar. Hapsini ellerimle
parçalarım ama sabrettim. Ben böyle bir şeyi rüyamda görsem hayra yormazdım,
dedi.” Gerçekten de birkaç kişiye pabuç bırakacak birisi değildi adam ama iyi
sabretmiş, dedi.
“Münferittir.
Abartmayın,” dedim.
Diğeri
dedi ki, “Başkanım, ortaokul ve lise öğrencileri arasında uyuşturucu hap ve
esrar kullanımı çok ileri boyutlarda. Üniversiteyi hiç sorma. Bu uyuşturucuyu
onlara taşıyan kanalları devlet bilmez mi? Bence bilir, Ama ne hikmetse bu
kanallar bir türlü kesilememekte.” Dedi.
Ağzım
açık kalakaldım.
Yahu!
Bu Karaman ne kadarcık bir yer ki, öğrencilerimizi bile uyuşturucudan
koruyamıyoruz?
Bir de
fuhuş ve ahlaki değerler konusunda kısa bir diyalogda bulunduk. Midemin
kaldıracağı şeyler duymadım. Kız çocukların sevgili paylaşımı yüzünden bir
birlerini bıçakladıklarını duydum. Bu duyduklarım uğruna şiirler yazdığımız büyük
milletimizin medeniyet merdivenlerinin en değerlilerinden olan Karaman değil
miydi? Ne tür bir intizar almıştık ki onu fuhuş, uyuşturucu ve kan ile arkadaş
yapıvermiştik? Devlet bu kadar mı havlu atmıştı. Gazetecileri, düşünce
adamlarını, sendikacıları, iş adamlarını, yazarları ve çizerleri iki satır
sözleri ve yazıları nedeniyle dışarıda gezdirmeyen devlet bu haydutlara neden
müsamaha gösteriyordu ki? Gençliğimizin elimizden çalınmasına nasıl etkili bir
çare bulamıyordu ki? Hele hele canımız ve geleceğimiz olan öğrencilerimizi bu
işret dünyasına nasıl feda ediyoruz ki? Öğretmeninden, babasından, annesinden bir tokat yemesini dahi kanunla
yasakladığımız bu nesle nasıl kıyabiliyoruz ki?
Genç
arkadaşlarımdan ayrılmak için ayağa kalkmak istediğim zaman hayli zorlandığımı
hissettim. Moralim tamamen bozulmuş ve darmaduman olmuştum. Ellerimle etraftan
destek alarak kalktım. Esnaf olan dedi ki, “Başkanım burayı satacağım ve en
kısa sürede Karaman’ dan gideceğim. Artık ben burada nefes bile alamıyorum”
dedi.
Bunu
diyen arkadaşımız da hayli bıçkın birisi. Öyle sokaktan ayrı ve gördüğü birkaç
olumsuzluktan tırsacak bir tip falan değil. Savaşacak gücü olan birisi. Ama
savaşmanın da çare olamayacağını görmüş ki, gitmekten söz ediyor. O gitti hadi.
Kalanlar ne olacak?
Zaman
zaman buna benzer laflar duymuyor değildim. Ama abartı diye düşünüyordum. İki
gündür önüme gelene soruyorum. Bu alanda çok cahil kaldığımı gördüm. Anlatılan
tablo gerçekten hep aynı…
Belki
tüm ülke bu halde… Ama ben Karamalı’yım ve onu çok seviyorum. Lâkin böyle bir
Karaman’ da değil dostlar.
Vah!
Karaman’ ım…
merhaba ne güzel duygularıma tercüman oldunuz duyurdunuz çoook önemli bir konu bizim bunaldığımız da akşam arabayla çıkarız eşimle fisandın taraflarında gezeriz geçen akşam jandarma çevirdi siz ne yapıyorsunuz buralar tekin deyil eşim ısrarla biz karamanlıyız olabilir fakat uyuşturucu a*** çok size zarar verebilirler dedi şaşırdık kaldık nasıl olur karamanda hiç olay olmaz diye anlatırdık şimdi hale bak sevgili osman abi bence bunun üzerine çok gitmek lazım duyarlılığın ve duyurduğun için çok teşekür ederim karaman bizim sahip çıkalım başkanım
Selâm dertle dertlenene, Yazık dertle eğlenene, Vah olsun dertten beslenene, ...Yunus'lar bekliyelim , Yunus diyarına... selam gönüller diyarına
Osman bey, Karaman İle ilgili yazınızı okudum, Karaman’da yaşayan bir Emniyet mensubu olarak başkasının anlatımları İle değil de o anlatımlara kendi gözlemlerinizi de ekleyerek yazsaydınız daha doğru olurdu diye düşünüyorum. mesela şu an ailenizle, arkadaşınızla dışarı çıkın, sokaklarda dolaşın bakalım sizi kimse rahatsız edecek mi,. Şuan fabrikalara yüzlerce kadınlarımız kızlarımız gidiyor; kaçının önü kesilmiş, kaç tanesi kaçırılmış, şuan cafelerde çok sayıda genç kızımız oturuyor; kaç tanesi tacize uğramış, ismetpaşada kızlarımız yürüyor; hangisinin önü kesiliyor, son 5 yılda uyuşturucudan Karaman’da kaç gencimiz öldü, sokaklarda uyuşturucu mu satılıyor, caddeler uyuşturucu almış gençlerle mi dolu, bu şahıslar uyuşturucu alıp cinayet mi işliyor, son 5 yılda kaç kişi öldürülmüş... Bir zümre hem ülkeyi yaşanmaz olarak gösteriyor, hem de Karaman’ı, kimin ne çıkarı var bilmiyoruz, bence hem ülkemiz hem de Karaman yaşanacak güzel topraklar. Sizce de öyle değil mi