Niğde Dil Bayramı kutlamaya başlamış. “Giderek bayrama dönüştüreceğiz” diyorlar.
Alanya, aynı şeyleri söylüyor.
Bizim bayramın akıbeti, tıpkı fermanınkine dönüştü.
Mehmet Bey fermanı Konya’da yayınladı. Orada bir etkisi olmadı ama beyliklerde ve hatta bazı devletlerde – Memluklar gibi- ciddi etkisi oldu. Bu güne kadar etkisinin devam etmesi bu sayededir.
1961 den bu yana büyük coşkularla kutlaya geldiğimiz bayramın on küsur yıl önce acı fren yapması ve o günden bu yana bırakın bayram olmayı, bir kutlama günü hüviyetine dahi ulaşamaması neye alâmet ola ki?
Eski Karaman Devleti topraklarında bulunan insanların dilimize sahip çıkmaları ve onun için bayram yapmaları, merkezde yaşanan atalet nedeniyle değil midir?
Baktılar ki Karaman arabayı çamura sürüyor, onlar da fırsat bu fırsat diyorlar.
Yerden göğe kadar da haklılar.
Keşke her ilimiz Türkçe için bayram yapsa.
Ama biz bu trenden neden iniyoruz anlamış değilim?
Bu sevdanın lideri iken, neden sıradan bir üyesi oluyoruz?
Türkçe bazı mahfillerde rahatsızlık mı yaratıyor acaba?
Türk Dil Bayramı, Karaman’ın öz evladıdır ve sahibi de Karamanlılardır.
Onun sağlığı sadece yöneticileri ilgilendirmez. Hepimizi ilgilendirir.
Bir birimizden ürkerek, birbirimizi saha dışına iterek yapılabilecek etkinliklerin coşku ve derinlikten saklı kalmaları mukadderdir.
Dil bir ayrışma alanı olabilir mi?
Bir zamanlar bu konuda koparılan fırtınalar daha dinmedi mi?
Bilinçlerimizin altında hâlâ yaşatılıyorlar mı?
Öyleyse yazık.
Karaman Türkçe Bayramı mutlaka bir sivil önderliğe – kuruma- emanet edilmeli ve devlet kurumları onun 12 aya serpiştirilen çaba ve etkinliklerine azami destek vermeli.
Karamanlıdan çok, başka illerden telefonlar aldım. “Türk Dil Bayramından vaz mı geçtiniz?” diyorlar.
Cevap veremedim.
Buyurun siz verin…
Karaman'a yakışan Türk Dil Bayramı'na sahip çıkmaktır. Birileri gereken özeni göstermiyorsa el ele vererek layıkıyla kendimiz yapalım bayramı/şenliği.