ÇANAKKALE'DEN BİR ÖYKÜ... DÜNYAYA İNSANLIK DERSİ 

Çanakkale Savaşlarında savaşıp, bir kolu ile bir ayağını kaybeden Fransız Generali Bridges, yurduna döndükten sonra anlattığı bir savaş hatırasında şöyle diyor:
Fransızlar, Türkler gibi mert bir milletle savaştıkları için daima iftihar edebilirsiniz.
Hiç unutmam. Savaş sahasında dövüş bitmişti. Yaralı ve ölülerin arasında dolaşıyorduk az evvel, Türk ve Fransız askerleri süngü süngüye gelip ağır kayıplar vermişlerdi.
Bu sırada gördüğüm bir olayı ömrüm boyunca unutamayacağım.
Yerde bir Fransız askeri yatıyor, bir Türk askeri de kendi gömleğini yırtmış onun yaralarını sarıyor, kanlarını temizliyordu.
Tercüman vasıtası ile şöyle bir konuşma yaptık:
- Niçin öldürmek istediğin askere yardım ediyorsun? 
Halsiz durumdaki Türk askeri şu karşılığı verdi:
- Bu Fransız yaralanınca cebinden yaşlı bir kadın resmi çıkardı. 
Bir şeyler söyledi, anlamadım ama herhalde annesi olacaktı.
Benim ise kimsem yok. İstedim ki, o kurtulsun, anasının yanına dönsün". 
Bu asil ve alicenap duygu karşısında hüngür hüngür ağlamaya başladım
Bu sırada, emir subayım Türk askerinin yakasını açtı. 
O anda gördüğüm manzaradan yanaklarımdan sızan yaşlarımı dondurduğunu hissettim. 
Çünkü Türk askerinin göğsünde bizim askerinkinden çok ağır bir süngü yarası vardı ve bu yaraya bir tutam ot tıkamıştı.
Az sonra ikisi de öldüler...
FRANSIZ GENERALİ BRIDGES
ÇANAKKALE SAVAŞLARI KOMUTANI
Bu ülke toprakları böyle yüzbinlerce yiğit ve şehitler tarafından korundu ve yabancılara teslim edilmedi.
Bu toprakları yabancılarla doldurmaya, şehitlerimizin ruhlarını incitmeye hiç kimsenin hakkı ve hukuku yoktur.