02
Mayıs’ da, “Karaman’ın Kovid 19 ile İmtihanı” adlı yazımda, Karaman’ın
yöneticilerine karşı takdir ifadeleri ile teşekkür etmiştim.
Çünkü,
o gün için vaka sayısı sıfır noktasına yakın, tedavi gören sayısı da
sevindirici düzeylerde idi.
Aynı
yazıda, halkın ve esnafın vurdum duymazlığından yakınarak, ciddi olabilecek
tehlikelere de dikkat çekmeye çabalamıştım.
Bu gün,
o günkü korktuğumuz durumdayız. Ne oldu da böyle oldu? Yerel Basın’ın güvenilir
kalemlerini izliyorum. İttifak ile aynı şeyleri vurguluyorlar. Çok basit
korunma eylemlerinin uygulanmamasından yakınıyorlar.
Sorun,
sokağa çıkmamanın veya belli yaş gruplarını evlere mahkum etmenin ötesinde
gibi.
Karaman’ı
yönetenleri bu kez daha duyarlı olmaları konusunda uyarmak gerekir diye
düşünüyorum.
1.
Esnaf mutlaka maske takmalı.
2.
Maskesiz müşteriyi içeri almamalı veya ona maske vermelidir.
3.
Güvenli aralığa özen gösterilmelidir.
4. Pos
cihazları her müşteri sonrası dezenfekte edilmelidir. (ATM ler de öyle...)
6.
Kovid 19 dışında hastalıkları olan hiç kimse hastaneye gidemiyor. Ya hastanede
çok güvenlikli bir alan oluşturulmalı ya da özel bir hastane ile anlaşma
yapılarak, bu soruna kısmen de olsa çözüm getirilmeli.
7.
Valilik ve Belediye vatandaşı önlemler konusunda duyarlı hale getirecek
yöntemler bulmalı ve onu ikna etmeli. (Ceza, son çare ve istisna olmalı.)
8.
Büyük gruplar oluşturan çalışma alanlarında sistemli testler yapılmalı. (
Organize Sanayi Çalışanları , Belediye Çalışanları gibi)
9. 65 yaş
üzerinde olanlar için bu durum çileye döndü. Mesela ben midemden hastayım ve
sorun evdeki önlemler ile atlatabilecek gibi görünmüyor. Ne yapacağımı bilemez
haldeyim. Bütün bu grup benim gibi. Devletimizin buna bir yol açması gerekmez
mi?
Sayacak
çok sorun var da, şu maske, güvenli aralık ve temizlik konusundaki ilk üç adımı
doğru atamazsak, hepsi boş...