Yerel ağız ve yerel araştırmacılar hep var olsunlar

İki Karamanlı ne zaman bir araya gelsek “ nörüyon” ile başlayan sohbetin yerini tutan, içimizi ısıtan başka bir samimiyet var mıdır bilmem ama git gide birbirimizin yabancısı olduğumuz şu dünyada; dilimize, lehçemize ve yerel sözcüklere de yedi göğnek uzaklaşıyoruz sanki… Ve özlüyor insan… Bir maşar yeri kalabalığında; Yazıhaneleri, manifaturacıları, yağ tenekelerine ekilen feslikan kokularını, yağmurdan sonra çıkan ebem guşağını… Dil dediğimiz şey kültürün en çok da kalbi sanki…