KERİME: TERAPÖTİK BİR ŞİİRİN HİKÂYESİ

Kıymetli okuyucularım, şiirin hikâyesini sona koydum. ‘Neden?’ diye soracak olursanız bu muhteşem ahengi fazla sözle boğmamak için.  Hayat denen sürüp giden yarışta Yan yana olalım en son varışta Kalsak zemheride, o kara kışta Güngörmüş kar gibi sakın erime Bahara az kaldı dayan Kerime  Gözlerin gönlüme tahtını kursun  Âşıklar aşkıma selâma dursun Kalbimin kalesi, yıkılmaz sursun  İşledim adını yazdım derime Canıma can kattın, canım Kerime  Ümitsiz yıkıldım, bittim diyordum Kimsesiz gurbete gittim diyordum  Zifiri karanlıkta yittim diyordum  Yeniden can verdin sönen ferime  Geceme nur saçan Ay'sın Kerime Kalburdan geçirdik ömrü eledik  Kimi gün ağladık çokça çiledik  Sıktık dişimizi sabra beledik  Rüzgâr savursa da düşme gerime  Tut elimden sarıl bana Kerime   Beraber yürüdük hayat çölünü  Birlikte savurduk zahmet külünü Tenin kıskandırır sevda gülünü  Kokun karışırken akan terime Âb-ı hayat oldun bana Kerime Aşkımı faş edip kimse yaymasın  İsterse gamsızlar saygı duymasın  Aşka inanmayan sakın uymasın  Soyumun adını verdim perime  Çok yakıştı sana, "Dinnen" Kerime  Bu kara sevdayı yaz yaz bitmiyor Kalem sustu kelimeler yetmiyor Çok söze gerek yok, fayda etmiyor  Her an mutlu ol sen, benim yerime  Ömrümü adadım sana Kerime  WhatsApp'ta bir grup kuruldu, takriben on gün önce. Grubun ismi MALTEPE 94. İzmir Maltepe Askerî Lisesi mezunlarından oluşan bu grupta, otuz beş yıl önceki hatıralar canlandı, dile geldi, seller sular gibi zihnimizi suladı. Çok uzatmayayım efendim. Ben de en sevdiğim işi, yani şiiri gündeme getirdim o güzel mecrada. El hâsıl, 19 Şubat'ta elime geçen dördüncü şiir kitabım "BİR TUTAM HÜZÜN"ün gelirlerini de daha önceki kitaplarımda olduğu gibi "TC HARP MALÛLÜ, ŞEHİT, DUL VE YETİMLERİ DERNEĞİ"ne bağışlama fikrimi sanatsever birkaç devre arkadaşıma açtım. Bunlar içerisinden Albay Mevlüt Orhan Düzenli'ye ve Albay Barış Durgut'a özellikle teşekkür etmek istiyorum.