"Bir Maniniz Yoksa Size Geleceğiz" Aliye Öğretmen

70'li yıllardaki hayatlarımızı, komşularımızı, tasada sevinçte bir beraber olduğumuz günleri… Uyanış Medya olarak 'Bizim zamanımızda…' diye başlayan sohbetleriyle hayatımıza ışık tutan Karamanlı büyüklerimizi evlerinde ziyaret ediyoruz.

“Bir Maniniz Yoksa Size Geleceğiz” Aliye ÖRS KÜÇÜKOĞLU

            Özlüyoruz…

            70’li yıllardaki hayatlarımızı, komşularımızı, tasada sevinçte bir beraber olduğumuz günleri… Uyanış Medya olarak “Bizim zamanımızda…” diye başlayan sohbetleriyle hayatımıza ışık tutan Karamanlı büyüklerimizi evlerinde ziyaret ediyoruz.

Kız Meslek Lisesini ilk kez gördüğünde henüz 7-8 yaşlarında küçük bir kız çocuğudur. Bir gün büyünce “bende bu okula gideceğim” diye iç geçirir. Dediği olur. Lise çağına geldiğinde annesi Emine (Kutluay) Hanım kız çocuklarının okula çok gönderilmediği yıllarda; bir gün kızının elinden tutar ve okula kaydını yaptırır. O küçük kız çocuğu hayaline kavuşurken, Karaman’da yıllar sonra bir cumhuriyet öğretmenine kavuşacaktır. 

Aliye Öğretmen… Birincilikle bitirdiği okuluna önce öğretmen olarak atanır, sonra da yıllarca adından söz ettirecek idealist bir kadın idareci olarak adı hep altın harflerle yazılır. Aliye Örs Küçükoğlu, ömrünü eğitime adamış bir çalıkuşudur artık o... Öğretmenlerinin mücadelesinden daima etkilenmiş bir öğrencidir. Bu etki Aliye Öğretmeni eğitim ordusuna bir nefer yapar. Karaman’da aydınlanmanın meşalesini bıkıp usanmadan taşır… Okul perdelerinin kumaşlarını kendi maaşlarından alırlar, gece gündüz perdeleri kendileri dikerler. Kimin elinden ne geliyorsa herkes eğitim için elini taşın altına koyardı diyor Aliye Öğretmen… Özlemle yâd ediyor tüm meslektaşlarını, birinin adını unuturum diye içi titriyor adeta… Sadece öğretmen arkadaşlarını değil, okul hizmetlilerinin isimlerini tek tek saymaya itina ediyor.

Nefise Sultan Kız Meslek Lisesi'nin ilk kadın Müdürü Aliye Örs Küçükoğlu, “Öğretmenlik Tanrı mesleğidir” diyor, bir bir canlanıyor okul hatıraları… Arada bir uzuun ve uzak bakıyor gözleri… En çok da eski okul binasını özlüyor. Okul bahçesini anlatıyor, yılsonu defile ve el işi sergilerini… Kayıtlara düşecek bir bilgi daha veriyor elimize, “Biliyor musunuz çocuklar o yıllarda çiçekçi de yoktu. Karaman’a bir devlet erkânı geldiğinde, Karayolları bahçesinden toplanan çiçekleri bize getirirler, biz onları tanzim eder buket yapardık” diyor. Her kelimesi her cümlesi üretim dolu… Kız çocuklarının eğitimi hayatı boyunca en büyük derdi olmuş. Halen de dert edinmeye devam ediyor. Sohbetimizin sonunda ısrarla vurguluyor:

“Kız çocuklarının eğitimlerine hep birlikte destek olalım. Kız çocukları eğitilmiş toplumlarda huzur olur, üretim olur ve geleceğe ilham olur. O kız çocukları toplumun en temel taşlarıdır.” diyor. Meslek liselerinin öneminin altını çizmemizi istiyor. Eğitimde sanata, zanaata ve kadına mutlaka önem verilmesi gerektiğini dikkat çekiyor. Tüketen bir eğitim değil yine yeniden üreten bir eğitim anlayışıyla meslek liselerinin ülke kalkınmasında önemli bir rolü olduğuna değiniyor.

Sohbetine ve portakallı sütlacına doyamadık. Veda vakti geldiğinde gözleri bulutlanıyor. “Beni çok bahtiyar ettiniz çocuklar” diyor.

O şeref bize ait Aliye Öğretmenim. İzinizde ışığınızda yetişen tüm öğrencileriniz adına ellerinizden öperiz.

HABER/Ropörtaj: Yasemin KÜÇÜKCİCİBIYIK