ŞAŞIRDIM.
Osman Nuri KOÇAK
Şaşırdım kaldım.
Bir süre hiç bir şey yazmasam mı acaba?
Kalemi elime alıyorum, edep dâhilinde bir yazı yazmak istiyorum, kalem bana küsüyor. Derdimi anlatacak bir tek kelime bulamıyorum.
Bu ülkeye ne oldu böyle?
İnsanlarımıza ne oldu?
Nasıl bir intizar aldık ki böyle bir duruma geldik?
Hukuku guguk anlıyoruz.
Yöneticileri hukuka uymamaya çağırıyoruz.
Yargı erkini emir erlerimiz sanıyoruz.
Dün ak dediğimize bu gün kara diyoruz ancak özeleştiri bile vermiyoruz. O gün de haklı, bu gün de haklı olduğumuzu düşünüyoruz.
Eğitimde çağdaşlığı her alanda yabancılaşma sayıyoruz ama yobazlığa övgüler düzüyoruz. Misvakı diş fırçasına tercih ediyoruz.
Devlet idaresinde bulunanların hırsızlık, yolsuzluk, iltimas, irtikap, rüşvet gibi konulardan uzak durması konusunda duvardan daha sağır bir haldeyiz.
Böyle giderse aklımı ne kadar koruyabilirim bilemiyorum.
“Yazmasam artık” diyorum.
Yazmak için olup bitenden haberdar olacaksın. Yani bilgi sahibi olacaksın.
Kitap gazete okuyacak, toplantılara gidecek, insanlarla konuşacaksın.
Midem yediklerimi hazmetmiyor, barsaklarım perişan. Başım sürekli ağrıyor. Ruhen hiç de iyi bir durumda olmadığımı görüyorum.
Doktora gidiyorum.
Gazete kitap okuma, haber dinleme, kimseyle konuşma, lay lay lom! gez yürü diyor.
Tamam diyorum. Artık öyle yapacağım. Yazmayacağım, okumayacağım, konuşmayacağım.
Akşam hanım televizyonunu açmış haber dinliyor ve bana sesleniyor.
“Osmaaan! Bak Cumhurbaşkanımız havaalanında, bir yere gidiyor ama şunları diyor, ardından da ortalık karışacak diyor” Ağzım açık kala kalıyorum. Karışıklığı düzeltecek olanlar ortalığı karıştırıp duruyorlar, sanki bundan keyif alıyorlar.
Gel de mideme lâf anlat şimdi.