Köyüm Damlapınar ( Manyan) ile GÖCER Köyü arasında içinden küçük bir derenin geçip GÖKSU'YA döküldüğü bizim PAMUKDERE dediğimiz bir vadi var..
İniş ve çıkışı zor olan o vadide iklim Akdeniz hava şartlarına çok yakındır.
Sanırım rakımı, yani deniz seviyesinden yüksekliği 400-500metredir.
Benim çocukluğumda 50li-60lı yıllarda turfanda sebze ve meyve buralarda çıkardı..
O zamanlarda Turfanda sebze ve meyve Nisan Mayıs aylarında Adana ve Mersin'den trenle gelirdi o da iki üç günde ulaşırdı..
Taki Sertavul yolu 1958 - 1959 da açılana kadar. .
Onun için Bucakkışla Avgan ve Bostanözü ile birlikte Manyan ve göcer'den gelen turfanda sebze ve meyveler haziran başından itibaren Karaman sebze pazarına gelmeye başlardı bu o günler için çok önemliydi.
Çünkü Çukurovada seracılık falan pek yoktu..
Her sebze ve meyve mevsiminde çıkar öyle yenirdi..
Tabii o sebze ve meyveler yüzde yüz doğal olduğu için lezzeti bugün şuna benzerdi diye kıyaslanamaz...
Onu tadıp yiyenler bilir..
Şimdi esas anlatmak istediğim köyümdeki az ekenekli bu vadiye neden PAMUKDERE denmiş..
Kurtuluş savaşında sonra ülkemizin durumu belli.
Sanayi yok denecek kadar az.
Yokluk var üretim çok az.
1930lardan sonra
Bu vadiye dedelerimiz pamuk ekmeye Başlamışlar, belki önceside var..
Pamuğu ekip yetiştirip işlemişler elde ettikleri iplerden benim çocukluğumda giydikleri ALACA dedikleri koyu açık mavi renkli kumaşları küçük dokuma tezgahlarında dokuyup üretmişler.
Bunlardan elde ettikleri elbiseleri genelde kadınlar elbise yapmış. Çocukluğumda anam ve ebem giyerdi.
Erkeklerde yünden "DEPME" dediğimiz (keçe üretimine benzer bir işlemden sonra keçenin gayet incesi olarak düşünülebilir..) kumaş üretirlerdi..
O kumaştan ceket yelek ve şalvar veya pantolon yapıp giymişler.
Tam bir kapalı ekonomi..
Tütünde ekerlermiş.
Haşhaşda ekilirdi onunda Karaman"daki dayhanelerde yağı çıkartılır haşhaş yağı yenirdi. .
Şehirden;
Gaz sabun, DDT (bit ilacı), çay, şeker gibi bir kaç kalem ürün alınırmış..
PAMUKDEREMİZ geçmişte önemli bir görevi ifa etmiş.
Katır ve eşek ile 1,5 saatte inilip, iki saatte köfe ve çuvallarla çıkılan bu zorlu vadide.. Almanya'ya işçi gitmeye başlamasıyla Karaman'ada göç başladı ve PAMUKDERE bitti.
Şimdilerde tek tük zevk için ekilip dikilen bir piknik yeri gibi..
Günümüz şartlarını düşününce nasıl zor şartlarda yaşamışlar değil mi!
O zamanlar o köylerde şişman, kilolu insan görülmezdi..
İşte bir-iki köye hayat veren küçük vadi PAMUKDERE'NİN HİKAYESİ..
Saygıyla..
