Karamanoğlu Mehmet Bey Şiiri Birincilik Getirdi

Merkezi Ankara’da olan Aşıkca Dergisi tarafından düzenlenen ‘2. Âşık Tarzı Destan Yazma’ yarışmasına ilimizden katılan Şair ve Yazar İbrahim ŞAŞMA Karamanoğlu Mehmet Beyin Türk Dil Fermanını anlattığı Ferman isimli eseri birinci oldu. 
Ankara Mamak Belediyesi, Musiki Muallim Mektebi Muhsin Ertuğrul Sahnesi’nde gerçekleşen törene katılan Şair Şaşma yapmış olduğu açıklamada “bir Karamanlı ve Karamanoğlu Mehmet Bey’in bir fedaisi olarak duyduğum kıvanç büyüktür. Destan tarzında ilk denememdi. 
Almış olduğum bu derece benim için son derece anlamlıdır ve değeri büyüktür.” dedi. 
Uyanış Gazetesi olarak Şair Şaşma’yı gönülden kutluyor, başarılarının devamını ve dil bayrağımızı farklı coğrafyalarda dalgalandırmaya devam etmesini diliyoruz.
İşte Şairimiz İbrahim Şaşma’nın Birincilik aldığı Şiiri;
FERMAN
Bir sual buyurdu, dil benim neyim?
Maziyi önüme serdi fermanla.
Asrın anahtarı, söz diyen beyim;
Gönülden gönüle girdi fermanla.
***
Mana filizlenir, derin köklerde.
Çok kanatlı kuşum uçsun göklerde.
Mehmet Bey nöbeti bizden bekler de;
Gönül muradına erdi fermanla.
***
Kalbi dilden atar, dil diye yanar.
Gönül dağlarında gürleyen pınar.
İnce bir filizden, asırlık çınar.
Dile can suyunu, verdi fermanla
***
Türkçedir dermanım, sızım diyerek.
Alnımda yazılı yazım diyerek.
Evlattır oğuldur, kızım diyerek;
Devrin saçlarını ördü fermanla.
***
Susarsam yapışır, eli yakama.
Mehmet Bey göçse de, ulu makama.
Nefesi duyulur, cismi yok ama
Buyruğu bir ömür sürdü fermanla.
***
Ulusa lisanı, ar imiş meğer.
Sevdaymış, aşkmış, yâr imiş meğer.
Özünde kimliğim var imiş meğer
Kalp gözüm neleri gördü fermanla.
***
Divit uç hokkaya, aşk ile daldı.
Tellallar meydana, selamı saldı.
Dil ürkek güvercin, aşiyan kıldı.
Bir uçtan bir uca, yurdu fermanla.
***
Ana dilde açsın, çiçek dalında.
Yürüdü Mehmet Bey, Türkçe yolunda.
Bin iki yüz yetmiş yedi yılında;
Yeisin önünde, durdu fermanla.
***
Zamanı titretir, devrin agâhı.
Meclisi, sarayı, evi, bargâhı.
Gönül kırlarıma, dilden dergâhı.
Karaman ilinde, kurdu fermanla.
***
Bu sevda gönülde yâr olsun diye.
Ateş kül tutmasın, nâr olsun diye.
Öz Türkçem yaşasın, var olsun diye.
Zamana mührünü vurdu fermanla.
***
Aslını bilmeyen sayılmaz bizden.
Yürü dildarımın çizdiği izden.
Benlik mayasını devşirip özden;
Asalet hamurunu kardı fermanla.
***
İnsanı tanırsan, diliyle tanı.
Bir emir eyledi, hanların hanı.
Aslı’ca Şirin’ce koca cihanı;
Ana dil sevdası, sardı fermanla.
***
Her kim ki kendini, mükellef sayar
Verilir lügate, derinden ayar.
Söz bağıyla bağlı diyardan diyar;
Şen oldu dağların ardı fermanla.
***
İbrahim’im Türkçem, pakça kalacak.
Yankısı gönülde çokça kalacak.
Ak sütüm ağzımda akça kalacak.
Maksat menziline vardı fermanla.
İbrahim ŞAŞMA