Baharın
ayak sesleri duyulmaya başladı. Bazı yerlerde iki metreye varan karlar altında
kalsalar da, bazı yerlerde buzlarla donsalar da, kış boyu güneş yüzü görmeseler
de baharın yüzü gülünce her şey unutuldu.
Toprak
altında kış boyu uyuyan güzeller, kabuklarından çıkmaya başladığı gibi dünya
üzerinde kâfirlerin her türlü hileleri, baskıları, dalavereleri, entrikaları
altında sıkıntılı günler geçirseler de bu günlerde baskılarının şiddetinin
artmasından anlıyoruz ki dünyanın her tarafında yükselen değerin İslam olduğunu
görmüşler ki baskılarının en sonunu tüketiyorlar.
Baskıları,
yakmaları, yıkmaları bizim uyanmamıza, göçler nedeniyle henüz İslam’ın
ulaşmadığı yerlere ulaşmamıza katkıda bulunuyorlar. Çöl fırtınalarının,
karayellerin, poyrazların kasırgaya dönüşmesiyle çekirdeklerin ve danelerin
uzak diyarlara taşınıp oralarda kök salması gibi bir şey bu. Budalalar. Hiç
Allah’ın yaktığı nuru sizin söndürmeniz mümkin olur mu? Güneşi söndüremeyenler,
Allah’ın nuru olan İslam’ı söndürmeye çalışarak kendilerini yoruyorlar ve
dünyanın başını ağrıtıyorlar.
Bir gün
gelir, güneşin de ışığı söner ama İslam’ın nuru Müslümanları ahirette de
aydınlatmaya devam edecektir. Topraktaki hareketlenmeyi çiftçi görmeye ve de
hazırlık yapmaya başladı. Biz, geçim derdimizle ağaçlarımızı, bağlarımızı,
bahçelerimizi sürmeye, sulamaya, budamaya başladığımız gibi kendimiz de gaflet
uykusundan uyanmaya, yapmamız gerekenleri yapmaya, yapmamamız gerekenleri de
terk etmeye başlayalım.
Bitkilerin
ve ağaçların güz mevsiminde öldüğünü, kış boyu kabir hayatı sayılan toprak
altında kaldığını, İsrafil’in suru gibi ılık havaların esmesiyle ölü
toprakların dirildiğini ve dünya mahşerine gelmeye başladığını gördük. Bizim de
ölümümüz, kabirde kalışımız ve mahşerimiz olacak. Bu dünyada yaptıklarımızı en
küçüğünden en büyüğüne kadar her şey önümüze sunulacak. Onun için içimizin
dışta görüleceği o gün, mahcup olmamak, cehenneme sevk olunanların arasına
katılmamak için kendimizi temizlemeye, hatalarımızı budamaya, yanlışlarımızı
doğrultmaya dikkat edelim.
Yanlış
arkadaş seçiminden bizde meydana gelen kötü kokulardan arınmalıyız.
Ağaçların,
üzüm çubuklarının, kuruyan, çürüyen, hastalık kapan kollarının budandığı gibi
biz de arkadaşlardan bulaşan kötü alışkanlıkları kendimizden budamamız gerekir.
Yalnız kendimizdeki kötü hallerimizi temizlemek yetmez.
Bize bu hastalıkları bulaştıran arkadaşlarımızı da temizlememiz lazım. Bu temizliği yaparken, suyun ağaca tırmanışı, onu diriltişi ve hastalıklarını da iyileştirişi gibi yapmalıyız. Yanlış kitaplardan, yanlış öğreticilerden edindiğimiz yanlışlar da bizim çürük, urlu, hastalıklı yanlarımızdır, onları da budamamız gerekir. Bu budama işini gül ağacı budar gibi yapalım. Ülkelere biyolojik hastalıklar bulaştırarak savaş açanlara nasıl karşılık veriyorsak, aynen kendi imanımıza, insanlığın imanına saldırı düzenleyenlere de karşı durmamız, inkâr hastalığına tutulanlara da doktor hassasiyeti içinde kendimizi de karantinaya alarak bu inkâr mikrobunu temizlememiz ve insanlık ailesini koruyucu tedbirlerle inkârın bulaşmasını engellemek için gözünü budaktan sakınmayan mücahitlere ihtiyaç var. Onu da başkalarına bakarak acaba kimler bu görevi yapacak diye sağa sola bakmaya gerek yok. Bu kutsal görev, hava almamız, yemek yememiz, su içmemiz gibi bizim kendi gıdamızdır. “Başkaları nefes alırsa ben de alırım” diyenimiz var mı?