YÜREĞİMLE HASBİHÂL

Bazı genç şâirler vardır; henüz tâze bir fidandır ve şuaranın "Ulu Çınarları"nın gölgesinde ılgıt ılgıt şiir solurlar. Eserken kafiye meltemi, rüzgâr kulağına fısıldar; "Aman ha! Şiirsiz kalma emi!..."  İşte böyle bir zaman diliminde, gecenin en melankolik saatinde Eskişehir’in 87'lik Ulu Çınar'ı İbrahim Sağır gönül ummanımdaki yelkenleri şiirle doldurdu ağır ağır.  Ufukta İbrahimî bir hava vardı; gönlümü şu mısralar sardı ve dedim ki kendime; "Haydi Faruk! Şöyle hasından bir hasbihâl hasıl olsun yüreğinle..." Geceye çekince ak perdeleri  Göründü gözüme gönlümün eri Mâziye daldığım o günden beri  Vay yüreğim vay yüreğim  Hırçın akan çay yüreğim  Haber gelse silinirdi sis duman   Yıldız yıldız parıldardı âsuman Hep ben oldum hüzne karşı göz yuman                         Vay yüreğim vay yüreğim Yılı asır say yüreğim  Geçersen gönlümün çok yakınından  Saplarım hançeri çekip kınından Ne varsa elinde dök çıkınından  Vay yüreğim vay yüreğim  İnildeyen Nay yüreğim               Dökülür bağrına hüznüm gecenin  İki büklüm yürek sanki bir cenin  Söyle aşktan gayrı neyin var senin  Vay yüreğim vay yüreğim  Hüzne gebe Ay yüreğim                                    Yolumu kaybettim aşk çıkmazında  Farkı kalmadı hiç çoğun azın da  Tir tir titriyorum aşk ayazında  Vay yüreğim vay yüreğim  İki ayrı pay yüreğim  Çöktü geceleri bitmez efkârım  Gözlerin avcıydı bense şikârım  Bütün hayâllerim kaldı hep yarım Vay yüreğim vay yüreğim  Kirişsiz bir yay yüreğim  Kimseleri değil kendimi üzdüm  Hayat imbiğinden hep hüzün süzdüm Herkes yokuş oldu bense hep düzdüm  Vay yüreğim vay yüreğim  Ömrü ettin zay yüreğim  Sıkıştım kaldım hep aşk kıskacında                Yüreğim kavruldu keder sacında                     Kimse demez biter hüznün acın da Vay yüreğim vay yüreğim      Gel bu dertten cay yüreğim  10 Şubat 2025 / Saat: 23.25 / Mersin