UYANIŞ 58 YAŞINA BASTI...

Bazı duygular vardır, insanın içine sığmaz. Taşar. Paylaşmak gerekir… Bu da öyle bir duygu. Sizlerle paylaşmak istedim… 60 Darbesinin hemen sonrası toplumda bir kıpırdanma ve bir hareketlilik var. Yöneticiyi seçmek ve demokratik olarak yönetime katılmak da bazen yeterli olmuyor. Darbe sonucu da toplumun kurallarına, örf, adet ve geleneklerine özellikle de inançlarına aykırı pek çok uygulama topluma servis edilme gayreti gözleniyor.  Ne kadar küçük olursa olsun 30-35 bin nüfuslu bir ilçede de bu sıkıntıları hisseden ve bundan dolayı vazife üstlenen kimseler yok değil.  İşte bu vazife üstlenenlerden bir grup “doğru haber verebilmek ve fikirleri halka ulaştırmak” adına bir yayın organı kararı alıyorlar.  TV yok, internet zaten yok. Tek haberleşme aracı radyolar ve gazeteler. Ulusal gazeteler de maalesef gizli bir sansüre karşı tedbirli. Ama yine de gazeteler çok etkin ve çok okunan yayın organları. Yerinde bir karardı. İlk denemeler 15 günde yayınlanarak küçük ebatla da olsa büyük ses getirdi ve ilgi gördü. Çünkü ekip iş bilen ve seviyeliydi.  Çok kısa bir sürede günlük basılmaya başlayan UYANIŞ halkın bu beklentilerine bir uyanış oluverdi.  Çocuk yaşta o kadro içinde olmak unutamadığımız en mükemmel anılarla doludur.  Elbette o gizli sansürün zaman zaman ikazları ve adli soruşturmaları da olmadı değil. Ama dedik ya kadro iş bilen ve liyakatli idi. Gerginlik, ayrımcılık ve yıkıcılık karşıtı idi. Bu nedenle de her soruşturma ve şikâyet şükür gazetenin lehine sonuçlanıyordu.  Bugün yok olma noktasında olan ulusal gazeteler ciddi satış rakamlarına ulaşıyordu. UYANIŞ da adeta onlarla yarışır hale geldi. Hangi ulusal gazete olursa olsun yanında da yerel gazete UYANIŞ okurların tercihi haline gelmişti.  Ekip çok hararetli tartışmalara rağmen kaya gibi sağlam kaldı ve hiçbir çatlak vermedi. Elbette görev ve şehir değişiklikleri nedeni ile zamanla eksilmeler oldu, yerini aynı seviyede kişiler doldurdu.  Ekip karar ve fikir konusunda vardı. İşin mutfak kısmı önce birkaç metrekare ve çok basit makinelerle idare edilirken kısa zamanda otomatik baskı ve dizgi makineleri ile takviye edilerek modern bir matbaa oluşmuştu. Elbette belirli bir siyasi görüşün temsilcileri bir arada idi ama öylesi büyük bir hoşgörü ve anlayış hâkimdi ki tüm siyasi görüşler tarafından da takdir gördü. Karaman gibi medeniyetlerin merkezi, Yunus Sevgisi ve Mevlana hoşgörüsü mayası ile yaşayan şehirde gerçekten çok güzel ortamlar oluştu.  Bu yapı Karaman’da sanayinin oluşmasına, il olma yolunda ciddi hazırlıklar yapılmasına, üniversite kurulmasına varan pek çok gelişmede bir temel oluşturdu.  Habercilikte doğrulanma, gerçekçilik ve tarafsızlık yanında çok ciddi bir yazılımla haber sekretaryası olmazsa olmaz kuraldı. Kaldı ki yasalar gereği haberler içinde yüzde 40 gibi bir rakamın mutlaka yerel haber olması gerekiyordu. Küçük bir ilçede parmakla sayılacak taşıt aracının olduğu, halkının asayiş olaylarına karışmadan huzur içinde yaşadığı bir şehirde haber bulabilmek gerçekten aslanın ağzından lokma almak gibiydi.  Bu güçlükler belki de bu meslekte pişmemize ve temellerini kavramamıza sebep olmuştur. Biz yine de yeterli görmeyip akademik eğitim için tüm meslekleri kenara itip Siyasal Bilgiler Fakültesinin Basın Yayın bölümünü tercih etmiştik.  Elbette her şey tozpembe değildi. Sınırlı bir reklam pastası vardı. Kâğıt zaman zaman karaborsaya düşecek kadar kıttı. İlçe olarak bağlı bulunduğumuz Konya resmi yapıya büründükten sonra denetimlerde kök söktürmeye başlamıştı.  Ama Karaman Halkı gazeteye sevgisini ve bu tür hizmetlere takdirini abone olarak gösteriyordu. Makbuzu alıp abone çalışması yapmaya bazen gerek kalmıyor, idarehanemize ve matbaamıza kadar gelip büyük bir hevesle abone olanların sayısı pek çoktu. Üstelik bu aboneler şehir içinde olduğu kadar diğer şehirlerden ve özellikle de Avrupa’daki hemşerilerimizdendi… PTT tüm gayretini kullansa da imkânlarının kıtlığı nedeni ile şehir içinde 1 gün, uzak şehirlerde birkaç gün sonra okuyucu eline ulaşıyordu gazetemiz. Öyle bile olsa dağıtıcıdan alınan gazete her satırı hasretle okunuyor, hatta tekrar gözden geçiriliyordu.  Karaman gündeminin kesin bir terazisidir UYANIŞ. 57 yıldır bu böyle olmuştur. 58. Yıl ve gelecek 57 yıllarda bunun böyle olmasını diliyoruz.  Daha sonra gazetenin hayat yolculuğunda kılavuzluğu Ahmet Küçükcicibıyık üstlendi. Gün geldi çok çetrefilli, çetin ve zor yollardan geçti. Ama o liyakat çizgisinden ASLA taviz vermedi. Çalıştı çabaladı ama en küçük bir sapma göstermedi. Bu 57 Yılın da şifresi burada gizlidir.  Daha sonra yetişen pırlanta evlatları ve ailesi de büyük bir özveri ile bu yolculuğu sürdürdüler. Kişisel onurum Evladım Murat Özünal’ın da aynı kadroda verimli bir şekilde yer alması. Bir başka onurumuz da çok ama çok sayıda Karamanın fikir sahibi evlatlarının yazar kadrosunda yer alması. Emek veren tüm kadroya, fikirleri ile Karamana ve Karaman’da UYANIŞ gazetesine güç veren yazar kadrosuna sonsuz teşekkür ediyor ve candan tebrik ediyoruz.  Nice 58 Yıllara UYANIŞ. Yeni yaşın kutlu olsun Karaman’da UYANIŞ…