SİYAH- BEYAZ

Futbolcular; bir hocanın geçmişteki başarılarına, taraftarın gözündeki kredisine, kendilerinin üzerinde kurmaya çalıştığı otoriteye ve forma adaletine çok dikkat ederler. Valerien İsmael; çalışkan, disiplinli ve iyi bir insan olabilir ama hiçbir zaman büyük takım teknik direktörü olabilecek kapasitede birisi değildi. Taraftarın; geçmiş kariyerinde çalıştırdığı takımların başında 1 yıl bile görevinin başında kalamamış, hiçbir başarıya imza atamamış olan Fransız hocaya, ön yargıyla yaklaşması çok normaldi. Anormal olan; yönetimin neredeyse kulübün anahtarını kendisine teslim etmesiydi. Sn. Başkan, Valerien İsmael’e çok fazla tolerans gösterdi. Aynı hakemlere göstermiş olduğu, vermiş olduğu “avans” gibi. Beşiktaş’ta teknik direktör olabilme kriteri “yabancı hoca” olmak değildir. İyi futbol kaliteli oyuncular ile oynanıyorsa, büyük camiaların da “iyi ve adından söz ettirmiş, daha önce başarılı olmuş” hocalar tarafından yönetilmesi gerekir. Yönetim, bunun farkına çok geç de olsa vardı, Valerien İsmael ile gelen kötü sonuçlar nedeniyle yollar ayrıldı. “Simsiyah” bir süreci geride bırakmaya çalışıyordu Beşiktaş. Şampiyonluk potasından uzaklaşmış ve taraftarlar sezona kayıp gözüyle bakmaya başlamıştı. Yönetim, taraftarın isteğine kulak vermek zorunda kaldı ve Beşiktaş’a nice başarılar kazandırmış Şenol Güneş, tekrar camianın başına geldi. “Bembeyaz bir sayfa açılmıştı.” Beşiktaş’a oynattığı futbolla, son 5 maçta da 5 galibiyet alan Şenol Güneş’in öğrencileri büyük takım refleksi göstermeye başladı. Ligde zor duruma düşülmüşken, karanlık üstümüze çökmüşken, “Güneş” yeniden doğdu Beşiktaş’a. Zoru deneyip “GERİ DÖNÜŞ” hikayesi yazmak için, omuz omuza savaşacağız. Çocuklar inanın, inanın çocuklar. Güzel günler göreceğiz, güneşli günler…