Ruh Ufku

Hasan BaranEskilerin deyimiyle ‘Nısfü’ül-Leylden’ yani geceyarısından sonra sabaha kadar romanımı yazdığım kendimle hesaplaştığım gecelerden biriydi, kendime sordum: “Ne kadar zıtlıklarla çevrilidir insan?”            Bilemeyeceğiniz kadar zıtlıklarla çevrilidir insan; insan doğasının o mucizevî karmaşıklığını bir düşünelim, içinde en güçlü zıtlıklar birleşmektedir: Madde ile mana, alışılmışla alışılmamış, iticiyle çekici, sınırlıyla sınırsız!            Şüphesiz zıtlıklarla çevrilidir insan ve ben bu insanoğlundaki zıtlıkları düşünürken aklıma; bendeniz Karaman’dayken, Uyanış Gazetesi bürosunda gazete sahibi değerli gazeteci Ahmet Kücükcicibıyık’ı ziyaret ettiğim bir günde sohbet sırasında Karaman Lisesi Edebiyat Öğretmeni Dindar Dilbaz’ın anlattığı bir olay geldi:            Dindar Dilbaz Hoca; Lise son sınıf öğrencisi bir genci tahtaya kaldırıyor, bir şeyler yazdırıyor, ama öğrenci öyle berbat yazıyor ki, dayanamıyor soruyor öğrencisine; “Sen!” diyor, “Benim yerime öğretmen olsaydın, ben de senin taleben olsaydım, bu şekilde berbat yazsaydım, ne yapardın?” Öğrenci açık yüreklilikle “sınıfta bırakırdım” diye yanıtlıyor.Bu yanıtın karşısında bütün sınıf gülmeye başlıyor ve Dindar Hoca sınıfa dönerek; “Sizler benim ve arkadaşınızın söylediklerini anlamakta zayıf kaldınız, hepinizi sınıfta bırakacağım” diyor, şaka yollu.Tahtadaki öğrenci bu sözü gerçek sanarak; “Hocam arkadaşlarımın suçu yok onları sınıfta bırakmayın, beni bırakın” diyor.            O öğrencinin tahtaya doğru dürüst bir yazı yazamayacak seviyesine bakın, bir de şu gösterdiği mertliğin, özverinin yüksekliğine!...  İşte zıtlıklarla çevrili insanın halidir bu.            İnsan ruhunun duygularını anlamak kolay değildir, Dindar Dilbaz Hoca, o talebesinin mertliğini anlayabilmiştir, insan ruhu için daha engin bir ufkun bizzat ruh ufku olduğu neticesine varmıştır.Ne diyor Yahya Kemal:“Rûh ufuksuz yaşayamaz”Rûhu ufuklu insanlar anlamadan, kavramadan, sevemeden, dost olmadan duramazlar, rûhu ufuklu insanları en güzel şekilde Yahya Kemal’in şu ölümsüz mısraları anlatır: “Yaşayan her fani   Yaşıyan rûh özler...   Her sıkıldıkça arar    Dar hayatında ya dost ufku, ya cânan ufku.”