NİHAT GENÇ

Nihat Genç hakka yürümüş. Allah rahmet eylesin. Mekânı cennet olsun inşallah. Akranımızdı. Kendisini 1970’li yılların sonlarına doğru, Ankara’da çıkarılan “Genç Arkadaş” dergisinde gördüğümü hatırlıyorum. “Genç Arkadaş” ve “Liseli Genç” dergilerinde o sıralar ben de bazı yazılar yazdım.   Ama bir samimi arkadaşlığımız olmadı. Sert bir mizacı vardı. Gülümsediği zamanlar da çoktu ama genellikle çatık kaşlıydı. En çok dikkatimizi çeken çok okumasıydı. Milliyetçi yiğit bir Anadolu çocuğuydu.  Sert mizacı ve kavga eder gibi konuşması biraz yaşadığımız o dönemlerin şartlarından kaynaklanıyordu. Daha sonraları, özellikle de herkesin konuşmaya korktuğu son zamanlarda “cesur bir yürek” olarak gördük Nihat Genç’i.  Tek başına, kimseye “eyvallah” etmeden, doğru bildiklerini, gayri milli gördüklerini ve nasıl milli olması gerektiğini bağıra bağıra, ellerini, parmaklarını sallaya sallaya, imkân bulduğu her alanda, her yerde yiğitçe haykırdı. Yalnızlık böyle insanların kaderidir maalesef.  Çünkü camianız sizden rahatsızlık duyar, onun için ilgi göstermez. Hatta yapılmaması gerekenleri bile yapar.  Karşı taraf ise zaten düşmanca davranır. Siz de ya küser bir kenara çekilir, kırılır incinirsiniz; ya da “cesur yürek” Nihat Genç gibi tek başınıza da olsanız, milli mücadelenizi, milliyetçi, cumhuriyetçi mücadelenizi sürdürmeye gayret gösterirsiniz… Hastalığını öğrendiğimizde çok üzüldük. Devletimizin kimlere nasıl sahip çıktığını özellikle son zamanlarda görünce, Nihat Genç gibi değerlerimizin sahipsiz bırakılmasının acısını hissettik içimizde.  Rahmetler içinde ol inşallah kardeşim.  Sen, bu memlekete borcunu ödedin.  Şüphesiz Allah katında da bunun mükâfatını göreceksin. Ve bizler, çocuklarımıza, torunlarımıza dümdüz, eğilip bükülmeyen, özü sözü bir, milli duruşunu hiç bozmayan, Türk sevdalısı, Atatürk sevdalısı, Millet ve Cumhuriyet sevdalısı bir fikir ve eylem adamı Nihat Genç’i anlatacak ve hep dua edeceğiz. Bizim vazifemiz artık duadır