KİM İYİ? KİM KÖTÜ? HEP KARIŞTIRDIM

Bâzen bir şiir bin kitap kadar güçlüdür. Çünkü ne demiştik; şiir şuur işidir. Yâni en kısa yoldan farkındalık sağlamaktır şiir.  Bu vesileyle bu hafta kısa tuttum yazımı ve sözü şiirin âhenkli melodisine bıraktım; essin ve gönül semâlarımıza meltem misâli serinlik versin diye... Kim iyi? Kim kötü? Hep karıştırdım; Ben ki, küskünleri hep barıştırdım; İyiliği iyilikle çookk yarıştırdım!.. Bir ân olsun hüznü hiç dilemedim; Gel gör ki yaşını hiç silemedim!.. Girdim beden denen köhne tabuta; Hiç tamah etmedim çula çaputa; Çelme taktım nefis denen o puta!.. Eyyupça sabredip hiç çilemedim; Hakk murâdı neydi hiç bilemedim!.. Mevti karşılarken daha kapıda; Koptu aşk kâsemin kulpu, sapı da; Mesken tuttum yürek denen yapıda; Sevdâ sarayına hiç gelemedim; Lâkin gönlü dertle hiç belemedim! Beyhûde aşklara olmadı ilgim;  Sırrını çözmeye yetmedi bilgim; Yeniden yaz, çiz, boz; tükendi silgim!.. Kevgirden geçirip hiç elemedim;  Vurup çomakla aşkı çelemedim!.. Gamsızlar hovarda, âşıklar yılgın; Eğlence adına insanlar çılgın; Güller boyun bükmüş, karanfil solgun! Edep perdesini hiç delemedim;  Öfkeye, nizâya hiç gelemedim!.. Gönlüme sis gibi hüzünler çöktü; Hazan vakti yürek elemler döktü; Hoyrat yâr kalbimi kökünden söktü!.. Gönlümün dengini hiç bulamadım;  O yârin kabrini ben sulamadım! İnsan bu sevmekten bile bıkıyor; Yârim tenhâda karşıma çıkıyor; Almış eline mavzeri sıkıyor!.. Aşkın Efendisi ben olamadım; Sızıp yâr gönlüne hiç dolamadım!..  28 Ocak 2025 / Saat: 22.29 / Mersin