EŞEĞİN GÖLGESİNE GÖSTERİLEN İLGİNİN NEDENİ!

Atina’da önemli bir soruna çözüm  aranırken kürsüye fikrini söylemek için  filozof Demostenes çıkar! Ancak kekeme  olduğundan sözünü dinletemez.  İnsanlar sürekli kendi aralarında  konuşmakta, filozofu dinlememektedir.  Bunun üzerine Demostenes, Size  “Bir hikaye anlatıp ineceğim” diye bağırır  ve sessizlik olunca anlatmaya başlar:  Bir yolcu Atina’dan  Megara’ya gitmek için bir eşek kiralamış.  O eşeğin üzerinde,  kiralayan eşeğin sahibi de yayan  olarak yanlarında beraber yola çıkmışlar.  Derken öğle sıcağı bastırmış,  biraz dinlenmek ve öğle yemeği yemek için durmuşlar ama hiç gölgelik yokmuş. Eşeğin sahibi hemen eşeğinin gölgesine sığınmış. Eşeği kiralayan, ‘Sen çekil gölgede benim oturmam gerek’ demiş.  Eşeğin sahibi itiraz etmiş:  ‘Tabi ki ben oturacağım, çünkü eşek benim. Yolcu; " Ama eşeği kiraladım’ deyince de,  ‘Ben sana eşeği kiraladım gölgesini değil’ cevabını almış ve tabi sonunda aralarında kavga çıkmış. Hikâyeyi dinleyen herkes  dikkat kesilmiş ve hikayenin sonunu bekliyormuş ama Demostenes bu noktada kürsüden inmiş ve uzaklaşmaya başlamış.  Dinleyiciler, " Hey ne oldu sonunda?  Hikâyenin sonunu anlat” diye bağrışmaya başlayınca Demostenes kürsüye dönmüş ve demiş ki; -Ben sizin için çok önemli bir konuda bir  şeyler anlatmaya çalışıyorum ama siz eşeğin gölgesini merak ediyorsunuz.  Artık ne fikrimi söyleyeceğim  ne de öykünün sonunu” ve yürüyüp gitmiş. Yukarıdaki EŞEK Anısını  yazan size bize hepimize diyor ki; Sosyal medyada milyonlarca  Lay lay lom.! Yazı, fotoğraf ve karikatürler  Çok beğeni alıyor. Çok paylaşın yapılıyor. Sayfalarda hepimizin yapmış olduğumuz paylaşımlarda da emek harcanmış, nitelikli  ve bilimsel içerikli paylaşımlarımız da maalesef eşeğin gölgesi kadar hiç ilgi görmüyor.  Popüler paylaşımlar, okumak ve anlamak  için emek ve çaba gerektirmeyen içerikler daima paylaşım rekorları kırıyor.  Buda gösteriyor ki! Ülke olarak, millet olarak okumaktan, öğrenmekten, bilgi edinmekten, bilimle uğraşmaktan ne kadar uzak olduğumuzun bir delili, bir işaretidir, gençlerimiz kütüphanelerin önünde değil, cafe adı verilen tembel hanelerin önünde sıra olmakta, bu yüzden ülkemizde hapishaneler ve hastaneler hızla çoğalmaktadır.  Hızla yeni bir Milli Eğitim ve Kültür planları, programları hazırlanıp gençlerimizin önüne konulmalıdır. Çok geç kalınmış olmakla birlikte hâlâ bir ümit vardır. Bunu yapabilecek, başarabilecek bir yönetim tarihe altın harflerle yazılacaktır. Hayırlı, huzurlu ve sağlıklı günler geçirmenizi diler, sevgi ve saygılar sunarım.