DÜZELMEZMİŞ... 

Şimdilerde tatildeyiz ya. Havalar da aşırı sıcak.  Evdeyim. Okumalarım dışında kafamı dinliyorum.  Herkes gibi telefon benim yoldaşım. Şu sokak röportajları diyorum.  Dikkatimi çeker, kulak asarım bazen.  Gördüğüm şu: Yurdum insanı; bezgin, yılgın, kızgın, umutsuz, aşırı dalgın.  Zaman zaman bende de olur.  Derste bile dalıyorum bazen.  Neden sonra arkadaşlardan duyarım bir şeyleri.  Her neyse.  Sokak röportajında soru sorulan beyefendi; Kırk yaşlarında.  Asık suratlı, yolunda gidiyor.  Soru: Beyefendi İslam'ın ilk emri nedir?  Durmadı ve yürüyerek şöyle dedi.  Kim gelirse gelsin düzelmez hemşerim.  İşte benim de zaman zaman içine düştüğüm durum bu.  Hatun bir şey söylüyor.  Ben hı, mı diyormuşum.  Sonra alınacak olandan haber gelmeyince; Sesi duymuşum o kadar.  Her neyse.  Şimdi yukarıdaki vatandaş bana göre; Sabit bir işi yok.  Emekli değil.  Evi düşükte olsa kira.  Birkaç çocuk var.  Hanım gündelik işe gidiyor.  Hayat pahalı.  Çokça TV'de tartışma izliyor.  Herkes bol bol, havanda su dövüyor.  Veeee, kaçınılmaz son.  Sorunlarla dolu bir beyin.  Girilmiş bir çıkmaz sokak.  Gelecekten umutsuzluk.  Uzaklaşan yakın akraba.  Sorunlarla baş başa kalmış aile reisi.  Ne sorarsanız sorun.  Sokak hayvanları deyin. Vergi düzenlemesi deyin.  TÜİK veya Enag deyin.  Enflasyon vs. vs.  Duyacağınız yanıt aynı.  “Kim gelirse gelsin düzelmez hemşerim” İşte bu noktanın hiç şakası yok.  Bu durum bütün politik tartışmaların çok çok üstünde bir durumdur.  EYT yasası çıktığında eyvah demiştim.  Üç buçuk milyon insan, bir çırpıda emekli olmuştu.  Almanya ekonomisi sarsılır.  1980 doğumlu insanlar emekli oldu.  Demem o ki,  Allah lillah hakkı için.  Bir kerre olsun, laf dalaşını boşlayın.  Biz canımızdan bezdik arkadaş.  Kafa kafaya verin.  Bir umut ışığı yakın.  Allah kolaylık versin.  Esen kalın.