BİR ZAMANLAR..!

1970 li yıllarda Çukurova Üniversitesinde çalışırken, Üniversite sınavlarında en çok tercih edilen fakültelerin başında "ZİRAAT FAKÜLTELERİ" olduğunu tespit etmiştim. O fakültelerden mezun olan Ziraat Mühendislerimiz, ülkemizi Dünya da kendi kendine yeten yedi ülkeden biri haline getirmişler ve Türkiye’yi adeta bir tahıl ambarı yapmışlardı. O dönemlerde beş yıllık kalkınma planları hazırlanır ve uygulamaya konulurdu. Bu planlarda tarlalara ne miktarda tahıl, pancar ve diğer narenciyelerin ekileceği hesaplanır, köylümüze bildirilir ve kota uygulanırdı. Bugünkü gibi yurdumuzum topraklarının büyük kısmına "MISIR" ekimi yapılamazdı. Pancarlar toplanır, şeker fabrikalarına gönderilir, ihtiyaç fazlası şekerler yurt dışına ihraç edilirdi.  Yine Çukurova pamuk tarlalarıyla doluydu. Buradan elde edilen pamuklar, öncelikle SÜMERBANK fabrikalarına gönderilir, orada kumaşa, giyim kuşama dönüştürülür ve Sümerbank satış mağazalarında işçi ve memurlara on ay taksitle satışa sunulurdu. Ne oldu da Sümerbank fabrikaları ve satış mağazaları kapatılıp, yerlerine Amerika’nın Tobakko şirketine ait Aycwakiki’ler açıldı.  Yine Dünyanın en kaliteli tütünleri ülkemizde üretilip tekel fabrikalarımızda sigara haline dönüştürülür ve dış ülkelere pazarlanırdı. Ne oldu da Türk Tekel Fabrikaları kapatılıp, yerlerine yine Amerika’nın ürettiği ve içerisinde bağımlılık yapan maddelerin bulunduğu sigaralar ülkemizin her yerinde satışa sunuldu ve ilkokul öğrencileri dahi bağımlı hale getirildi.  Peki, ne oldu da son 20-25 yıl içerisinde ülkemiz; buğdayını, yağını ve hatta samanını dahi dışarıdan satın alır hale geldi?  Bu sorunun cevabını sizlerin yüksek takdirlerinize bırakıyor, sevgi ve saygılar sunuyorum.