Bir Yıl Daha...

Yılı bitiriyoruz. 2025 yılı yüz güldürmedi. Kimler için? Hayat pahalılığı altında ezilen asgari ücretli, emekli, memur, işçi, çiftçi ve tabii işsizler için. Kısacası dar ve sabit gelirli herkes için. Dolar milyonerleri, ballı ihale alanlar, bir kaç yerden dolgun maaş alanlar ve yandaş basındaki yalakalar için öncekiler gibi bu yıl da iyi geçti. Maaşı kiraya yetmeyen dar gelirli, çocuğuna okul harçlığı veremeyen, et, yumurta, süt,  peynir alamayan emekli ve asgari ücretli için 2025 boğucu bir yıl oldu. 2026 yılına girerken bütün bu olumsuzluklara rağmen umudunu koruyanlara imreniyorum. Umudunu tamamen yitirenler için hayatın çekilmez bir yük olacağını bilirim. Onun için" her şeye rağmen umudumuzu korumalıyız" diyenlerdenim. Gelir dağılımı bu kadar bozuk ve dengesiz olmaya devam ederse... Maaşlara enflasyon farkı+ refah payı adil şekilde eklenmezse... Ahlaki bozulma ve çürüme böyle devam ederse... "Altta kalanın canı çıksın" anlayışı devam ederse... Akaryakıta ve temel gıda maddelerine sürekli zam gelirse... Gelen her yıl giden yılı aratır. Onun için umutlu olmak da sonucu değiştirmeyecek gibi görünüyor. Gerçi “Umut fakirin ekmeği ye Memed ye” demişler ya... Biz yine de umudumuzu yitirmeyelim. Mutlu ve umutlu bir yıl dilerim değerli kardeşlerim.