Araaşı (2)

Önceki yazımızda da belirttiğim gibi araaşı Anadolu’muzda uzun soğuk kış gecelerinde içile gelmiş, yaz aylarında ise bu yemeğin yapıldığına ve içildiğine hiç rastlanmaz.Genellikle kışın karın yağmasıyla dağlara çıkan avcıların avladıkları tavşan, keklik, kaz ördek gibi hayvanların etinden yapılır. En önemli özelliği insanları bir arada toplamasıdır. Kuzu kesilse bile davet edilmediğinde hatır olunmaz ama araaşına çağrılmadığımızda kesin gönül koruz. Aileleri bir arada tutar, küskünlüklerin, kırgınlıkların ortadan kalkmasına, yeni dostlukların oluşmasına katkı sağlar. Birçok sivil toplum örgütleri üyelerini bu yemek bahanesiyle bir araya getirir, burada mesajlarını verirler.Yöresel olarak yapılan bu yemeğin yapılması, hazırlanmasında genel olarak pek farklılık yoktur.Hamurun hazırlanışı: Beş su bardağı su,  1 bardak un ve tuz.  Un önce soğuk suda çırpılarak eritilir, kaynayan suya tuz atılır, eritilen hamur kaynayan suya çırpılarak katılır, bir miktar kaynatılır ve sinilere şimdilerde ise tabaklara dökülür, donmaya bırakılır. Sanıldığı gibi hamur çiğ değildir pişirilmiştir.Çorbası malzeme: Et, un, tereyağı, domates ve biber salçası, kurutulmuş acı biber, tuz.Et haşlanır kemiğinden ayrılır.  Ocakta yağ eritilir, un eklenerek iyice pembeleşesiye kadar kavrulur, salça eklenerek biraz daha kavrulur. Kavrulan un soğuk su ile açıldıktan sonra büyük kaptaki suya karıştırılır. Bir miktar kaynayan çorbaya önceden haşlanmış olan et suyu eklenir ve kıvama gelinceye kadar kaynatılır.Hazır hale gelen araaşı gelen misafirlere içmeye hazırdır.Bazı yörelerde sinilerin ortası yıldız şeklinde açılır, büyükçe bir çorba tası konur, yemek esnasında kim yıldızı bozarsa cezalı duruma düşer. Bazen de araaşı çorbasına kim kaşığından hamuru kaçırırsa cezalı olur, gelecek araaşını o yapar. Kaşıkla kesilen hamur çorbaya daldırılır,  eskiden olmazsa olmazı şimşirden tahta kaşıklarla içilirken, şimdilerde demir kaşıkla da içilmektedir.İçen ve seven herkese afiyet olsun.