AHH! GURBET..

Eskien toplumumuz kapalı iken yani sadece köyünde kasabasında şehrinde oturup çalışıp çabalar dışarıya kız alıp vermez   çalışmaya gitmezken.. Eskiler BEŞİĞİN ARKASI GURBET DERLERMİŞ.. Yani bu söz  GURBETİN ne olduğunu çok açık anlatıyor. Öncelerini bilmiyoruz ama 1950 lerden sonra okumak için çalışmak için GURBETE ÇIKMA hayatımıza öyle bir girdi ki... Şimdi gurbette bir yakını olmayan hemen hemen yok. Babam  bindokuzyüzellidörtte Köyden Karaman'a  göçmek istediğinde amcam ve yakın akrabalarımız şiddetle karşı çıkmışlar.. Olmaz müsade etmeyiz diye.. Tabii o zamanlar ulaşım ve haberleşme bugünlerle kıyaslanmaz.  Köyümüz şehire Kırk kilometre. Motorlu taşıma olmayınca  hayvanlarla veya yaya sekiz saatte alınan bir yol oluyor.. Dolayısiyle  GURBET.. Biz köyden göçtükten sonra yani 1955 lerden sonra köylerden hızlı bir göç yaşandı Karaman'a.. (Bütün Türkiye'de böyle bir hareket oldu.) İnsanlar çoluk çocuğunu alıp geldi Karaman'a. Karaman'da sanayi yok amelelik ve ticaret tek seçenek.. Derken 60lı yılların başında Avrupaya göç başladı ve esas GURBETLE TANIŞMA DÖNEMİ bu dönem. Önce gidenlere GAVURA çalışmaya mı gidilir burada çocukları ne olacak diye  çok yadırgandı. Ama bu gidenler bir kaç ay içinde para göndermeye borçlarını ödemeye  başlayıp bir sene sonrada izine ellerinde çantalı radyolarla iyi kıyafet püsküllü foterle gelip bolda para harcayınca... Artık kıt kanaat geçinenlere GURBET ilaç olmaya başladı. O dönemde  büyük Karaman çarşı yangını ve yaşanan sel olayı bu gidişi tırmandırdı. Arkasından okuma işi yaygınlaştı sanayi şehirlerine  göç devam etti.. Doğduğun değil  doyduduğun yer vatanın oldu.. Memur olanlar başka şehirlere gitti.. GURBET yaşam biçimimiz oldu.. Ailesinde  gurbette olmayan hemen hemen yok  gibi. Şimdi haberleşme ulaşım  kolaylaştıda içimiz biraz rahat. Daha 30--35 sene önce altı yılda bende Avrupa'da  GURBETÇİYDİM. Evlerde telefon yok mektupla haberleşirdik.. Uçak pahalı otobüste üç gece geçirerek İsviçre'den  Konya'ya gelirdim. Tabii o zaman GURBETİ TAM YAŞADIK. Şimdi cep telefonları uçak ulaşımı her ailenin hususi otoları bir nepze görüşmeyi kolaylaştırsada  GURBET GURBETTİR. Şarkıların Türkülerin çoğu GURBET üzerinedir. Kemalettin Kamu der ki.. Gurbet o kadar acı Ki ne varsa içimde Hepsi bana yabancı Hepsi başka biçimde. Aşık Veysel der... Gurbete geldim geleli Bir güzel gün görmedim Yalnızlığım aldı beni Vurdu gurbet ellere... Karacaoğlan da... Vara vara vardım ol kara taşa Hasret ettin beni kavim kardaşa Sebep ne gözden akan kanlı yaşa Bir ayrılık bir yoksulluk  bir ölüm.. Değerli okuyucu kardeşlerim artık bu gurbetle yaşamaya alıştık alışacağız. Eskiden gurbete gidenler bir müddet sonra dönermiş şimdi o dönme işide biraz bitti gibi.. Çoğumuz meslek hayatımızı geçirdiğimiz yerlere veya çalıştığımız yerlere yerleşiyoruz. Gelecek nasıl ata yurtlarını unutup bizim aslımız şuralıymış diye söze başlayacaklar.. Bende çok uzak olmamakla beraber doğduğum ve gençliğimin geçtiği topraklardan ayrı yaşayan biriyim. Çocuklarım başka ellerde . Keşke GURBET OLMASAYMIŞ Aileler ayrılmasaymış Ama bu hayatın bir gerçeği oldu İnsanlar için için ağlar oldu. Sevgi ve selamlarımla...